رابطه ناامیدی و خودناتوان سازی با گرایش به دوپینگ در ورزشکاران

مسایل روانی جزء جدایی ناپذیر در همه زمینه های رفتاری از جمله در ورزش است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ناامیدی با خود ناتوان سازی و گرایش به دوپینگ در ورزشکاران مرد استان فارس بود. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ورزشکاران مرد استان فارس در رشته های دومیدانی، وزنه برداری و بوکس بود که تعداد 384 نفر با صورت تصادفی به عنوان نمونه تعیین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های ناامیدی بک (1979)، پرسش نامه گرایش به دوپینگ پتروزی (2007) و پرسش نامه خودناتوان سازی جونز و رودوالت (1982) بود. روایی صوری پرسش نامه ها توسط اساتید و روایی همگرا و واگرای پرسش نامه ها نیز بررسی و تایید شد. همچنین پایایی پرسش نامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی محاسبه شد و مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار اسمارت پی.ال.اس نسخه سوم استفاده شد. نتایج نشان داد بین ناامیدی با خودناتوان سازی، ناامیدی با گرایش به دوپینگ و خودناتوان سازی با گرایش به دوپینگ رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد خود ناتوان سازی به عنوان یک میانجی در رابطه بین ناامیدی با گرایش به دوپینگ معنا دار است. همچنین مدل تاثیر ناامیدی بر گرایش به دوپینگ با میانجی خودناتوان سازی از برازش مناسبی برخوردار بود. در نهایت پیشنهاد می گردد، علاوه بر موارد نظارتی در کاهش دوپینگ به مسایل روانی ورزشکاران نیز در سطوح مختلف رقابتی توجه گردد.