ارزیابی حرفه ای گری اساتید بالینی از دیدگاه دستیاران گروه های آموزشی مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) دانشگاه علوم پزشکی مازندران

 بررسی نظرات دستیاران یکی از روش های ارزیابی حرفه ای گری در محیط بالینی است که به شیوه های مختلف انجام می شود. از آنجایی که اساتید الگوهای مناسبی برای نقش پذیری فراگیران می باشند و از سوی دیگر دانشجویان به دلیل حضور مستقیم در موقعیت آموزشی ارتباط نزدیکی با اساتید دارند، بنابراین دیدگاه آنان نسبت به ویژگی های یک استاد می تواند تاثیر زیادی در فرایند یادگیری داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی دیدگاه دستیاران در خصوص حرفه ای گری اساتید بالینی انجام پذیرفت.

 این پژوهش یک مطالعه توصیفی بود. جامعه آماری دستیاران آموزشی مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ساری دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1398 بود که به روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شدند (150 نفر). ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته 30 سوالی بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظرات 20 متخصص و محاسبه ضرایب CVR و Impact Score  مورد بررسی و پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه گردید. داده ها با استفاده از میانگین، آنالیز واریانس مورد تحلیل قرار گرفت.

 نتایج نشان داد که میانگین کلی نمره حرفه ای گری اساتید بالینی 04/4 بود. از میان مولفه های حرفه ای گری مولفه مسئولیت پذیری  با میانگین 10/4  بیشترین امتیاز و تعالی شغلی با میانگین 88/3 کمترین امتیاز را به خود اختصاص داد. اختلاف بین گروه های آموزشی در تمامی بارم ها از منظر آماری برجسته بوده است.

 نتایج نشان داد که وضعیت حرفه ای گری اساتید بالینی از وضعیت تقریبا مناسبی برخوردار است،  جهت تعالی اخلاقی، برگزاری دوره های آموزش تخصصی کوتاه مدت اخلاق پزشکی و روش های تدریس فعال برای همه اساتید پزشکی پیشنهاد می شود.