بررسی میزان بروز نارسایی حاد کلیوی و عوامل مرتبط با آن در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

 نارسایی حاد کلیوی، مشکل اساسی در بیماران بستری به ویژه بیماران بخش مراقبت‌های ویژه می‌باشد که در نتایج بستری، طول بستری و هزینه‌های درمانی نقش مهمی دارد. مطالعه‌ی حاضر، با هدف بررسی بروز و عوامل مرتبط با نارسایی حاد کلیوی در در گروهی از بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه انجام شد.

روش‌ها:

 مطالعه‌ی حاضر، یک مطالعه‌ی آینده‌نگر به صورت Case series بود که 500 نفر از بیماران بخش مراقبت‌های ویژه (Intensive care unit یا ICU) بیمارستان الزهرای (س) اصفهان طی سال‌های 96-1396 را مورد ارزیابی قرار داد. در کل این بازه‌ی زمانی، 2700 بیمار در 4 ICU این بیمارستان بستری شدند که 500 نفر از آنان به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک و آزمایشگاهی به کمک چک لیست جمع‌آوری شد و با مراجعه‌ی دو بار در هفته به ICU، تغییرات آزمایشگاهی ثبت شد. در نهایت، بیماران به دو با و بدون بروز نارسایی حاد کلیوی (Acute kidney injury یا AKI) تقسیم شدند و عوامل موثر بر AKI بر اساس متغیرهای مختلف، تعیین گردید.

یافته‌ها: 

میزان بروز کلی نارسایی حاد کلیوی 8/40 درصد بود. گروه بیماران با AKI بر اساس معیار Risk، Injury، Failure، Loss و End stage (RIFLE) تقسیم‌بندی شدند که 6/44 درصد در مرحله‌ی Risk، 4/29 درصد در مرحله‌ی Injury، 1/18 درصد در مرحله‌ی Failure و 8/7 درصد در مرحله‌ی Loss قرار گرفتند. میانگین سنی در گروه بیماران با AKI 5/56 سال و در گروه بیماران بدون AKI 4/51 سال، طول زمان بستری در گروه بیماران با AKI 38/29 روز و در گروه بیماران بدون AKI 92/12 روز و مرگ و میر در گروه بیماران با AKI 40 درصد و در گروه بیماران بدون AKI 5 درصد به دست آمد که بیانگر بیشتر بودن طول زمان بستری، مرگ و میر و سن در بیماران با AKI بود. از 204 مورد AKI، 39 درصد بهبودی کامل، 8 درصد بهبودی نسبی و 40 درصد مرگ داشتند. همچنین، 30 بیمار در طی بستری نیازمند انجام دیالیز شدند که 13 درصد از آن‌ها وابستگی مداوم به دیالیز پیدا کردند.

نتیجه‌گیری:

 با توجه به داده‌های این مطالعه مبنی بر میزان بروز بالای AKI در ICU، این عارضه، یکی از مشکلات مهم واحدهای ICU کشور ما نیز می‌باشد، اما با وجود سایر مقالات مشابه، میزان مرگ و میر حاصل از AKI در این مطالعه کمتر است که می‌تواند نشانی از بهبود اقدامات پیش‌گیرانه، تشخیصی و درمانی در مورد این عارضه باشد.