بررسی «اصل اولیه» در حلیت و حرمت خوردن گوشت حیوانات

معارف دینی دربردارنده دستوراتی در حوزه تغذیه است که منع یا جواز استفاده از خوراکی ها، از آن جمله است. در این میان،  حلیت خوردن گوشت بروی از حیوانات مانند گوساند و حرمت خوردن گوشت برخی دیگر از حیوانات مانند خوک مشخص است،  اما حلیت یا حرمت خوردن گوشت برخی دیگر از حیوانات، مانند گوشت زرافه، کانگورو، گوزن و یا حیوانی که به عنوان مثال،  حاصل  لقاح گوسفند و خوک است، مسلم نیست. در این گونه موارد مشکوک که نص خاص معتبری که بر حرمت خوردن گوشت چنین حیواناتی دلالت کند یافت نمی شود، برخی به نصوص  عام بر حلیت و یا طهارت استدلال کرده اند، برخی چنین مواردی را مجرای قاعده حل انگاشته اند و برخی دیگر به اصل عدم تذکیه و یا اصول دیگری که مفید حرمت خوردن گوشت حیوانات مشتبه هست، استدلال کرده اند. این مقاله به دنبال آن است که مبانی صاحب نظران علم اصول را نسبت به جریان این گونه قواعد و اصول،  مورد مطالعه و بررسی قرار دهد. نگارنده در این نوشتار نظریه کسانی را که «اصاله الح » و «قاعده حل » را مرجع قرار داده اند  قابل دفاع می داند.