مدل یابی ارتباط ساختاری خودشفقت ورزی و پاسخ های هیجانی منفی به شکست در رزمی کاران: نقش واسطه ای تنظیم شناختی هیجان

هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط ساختاری خودشفقت ورزی و واکنش های هیجانی به شکست با واسطه گری تنظیم شناختی هیجان در رزمی کاران بود. در این پژوهش 286 ورزشکار (191 مرد و 95 زن: میانگین و انحراف معیار سنی=98/20 ± 30/3) از سبک مختلف رزمی (تکواندو، کاراته، جودو و ووشو) حاضر در مسابقات لیگ شرکت و مقیاس های خودشفقت ورزی، عواطف منفی، و تنظیم شناختی هیجان را تکمیل کردند. از تحلیل مسیر به منظور ارزیابی مدل پیشنهادی استفاده شد. نتایج نشان داد که خودشفقت ورزی اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر کاهش پاسخ های هیجانی منفی به شکست دارد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که ابعاد سازگار و ناسازگار تنظیم شناختی هیجان در رابطه بین خودشفقت ورزی و پاسخ های هیجانی به شکست نقش واسطه ای جزیی دارند. این مطالعه نشان می دهد که خودشفقت ورزی یک سازه مناسب برای درک پاسخ های هیجانی ورزشکاران به شکست است، و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان به عنوان مکانسیم های زیربنایی در این فرایند دخیل هستند، از این رو توجه به رشد خودشفقت ورزی در رزمی کاران با تاکید بر بهبود تنظیم هیجان سازگار و کاهش تنظیم هیجان ناسازگار در راستای بازیابی بهتر از شکست و کاهش اثرات منفی آن را پیشنهاد می کند.