فعالیت بدنی و پریشانی روان شناختی در دوره شیوع ویروس کووید-19: نقش عوامل واسطه ای تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده

هدف از این مطالعه بررسی نقش عوامل واسطه ای تاب آوری و حمایت اجتماعی در ارتباط بین فعالیت بدنی و پریشانی روان شناختی در دوره شیوع ویروس کووید-19 بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی بزرگسالان مرد و زن (18-64 سال) در سطح کشور بود که 1115 نفر به عنوان نمونه از بین مردم استان تهران و 10 استان دیگر از 5 منطقه جغرافیایی کشور به روش تصادفی انتخاب شدند. فعالیت بدنی با پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی، پریشانی روان-شناختی با پرسش نامه 10 سوالی کسلر، تاب آوری روان شناختی با پرسش نامه فرم کوتاه کانر و دیویدسون و حمایت اجتماعی ادراک شده با پرسش نامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت به روش بررسی آنلاین مورد ارزیابی قرار گرفت. با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن روابط میان متغیرهای پژوهش با نرم افزار SPSS25 محاسبه گردید. مدل یابی معادله های ساختاری (SEM) نیز برای آزمودن مدل فرضی در مورد روابط مستقیم و غیرمستقیم بین فعالیت بدنی، پریشانی روان شناختی، تاب آوری و حمایت اجتماعی درک شده با استفاده از نرم افزار PLS3 استفاده شد. نتایج مدل یابی معادله های ساختاری نشانگر برازش خوب مدل بود. یافته ها ارتباط معکوس معنا داری بین فعالیت بدنی و پریشانی روان شناختی نشان داد (314/0- =β؛001/0≥P) و ضریب مسیر غیرمستقیم فعالیت بدنی و پریشانی روان شناختی با میانجی گری حمایت اجتماعی ادراک شده (035/0- =β؛001/0≥P) و تاب آوری (057/0- =β؛001/0≥P) معنادار بود. پیشنهاد می شود جهت کاهش پریشانی روان شناختی در دوره شیوع ویروس کووید-19 از برنامه های قابل اجرای فعالیت بدنی همزمان با مداخله حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری استفاده شود.