تغییرات صحت ارزش های اصلاحی ژنومی تحت تاثیر روش های آماری برآورد اثر نشانگری، خصوصیات جمعیت و معماری ژنتیکی صفت

هدف تحقیق حاضر بررسی اثر روش برآورد اثرات  نشانگرها، توزیع اثرات QTLها، تعداد QTL، اندازه موثر جمعیت و وراثت پذیری صفت بر صحت ارزیابی های ژنومی بود. جمعیت پایه با دو اندازه موثر 100 و 500 فرد در نظر گرفته شده و به وسیله نرم افزار QMSim شبیه سازی شد. برای انجام این تحقیق، ژنومی متشکل از یک کروموزوم به طول 100 سانتی مورگان با تعداد 500 نشانگر SNP در طول ژنوم و با تعداد متفاوت QTL (50 و 200) که آن ها نیز به طور تصادفی روی کروموزوم پراکنده شده اند شبیه سازی شد. مقادیر وراثت‎پذیری بررسی شده در تحقیق حاضر نماینده صفات با وراثت‎پذیری پایین (0/1)، متوسط (0/3) و بالا (0/5) بودند. ارزش های اصلاحی ژنومی به وسیله روش های رگرسیون ریج بیزی (BRR)، بیز A (BayesA)، بیز  B (BayesB)، بیز C (BayesC)، بیز لزو) BayesL)، روش نیمه پارامتری بر پایه کرنل (RKHS) و شبکه های عصبی (NN) پیش بینی شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، عوامل وراثت‎ پذیری، اندازه موثر جمعیت، روش برآورد اثرات نشانگری، توزیع QTL و تعداد QTL بر صحت ارزیابی ژنومی تاثیر محسوسی داشتند. بین روش های برآورد اثرات نشانگری، روش های بیز A و B بیشترین و روش شبکه های عصبی کمترین صحت را داشتند. در تحقیق حاضر با افزایش وراثت‎پذیری و تعداد QTL، صحت پیش بینی های ژنومی افزایش و برعکس با کاهش اندازه موثر جمعیت، کاهش یافت. بیشترین صحت زمانی به دست آمد که QTLها دارای توزیع نرمال بودند.