بررسی کشت ریشه منقسم همراه با قارچ و ایجاد شرایط هیدروپونیک در درختان هلو جهت بهبود کارایی جذب آب در اراضی کم بازده

آب مهمترین عامل محدودکننده تولید محصولات باغبانی بخصوص در کشورهایی مثل ایران است. کاربرد روش های مناسب جهت افزایش راندمان آب در درختان میوه، مهمترین فاکتور تولید مطلوب میوه می باشد. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بر هلوی رقم Redtop پیوند شده روی پایه  GF677صورت گرفت. تیمارها شامل جایگذاری کیسه در کنار درخت به منظور هدایت ریشه به کیسه و ایجاد شرایط مشابه هیدروپونیک بود که در سه سطح بدون کیسه، یک کیسه و دو کیسه انجام گرفت. همچنین، جهت برآورد میزان کارایی سیستم ریشه منقسم در افزایش راندمان آب، سطوح مختلف آبیاری در سه سطح 50، 75 و 100 درصد ظرفیت زراعی انجام شد. جهت ارزیابی میزان افزایش راندمان آب توسط قارچ های موثر، تلقیح قارچ در سه سطح شامل بدون قارچ، مایکوریزا و تریکودرما اعمال شد. خصوصیات فیزیولوژیکی و عملکردی درختان 24 ماه بعد از کاشت مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد صفات رشدی برگ در اثر جایگذاری کیسه، تلقیح قارچ و افزایش سطح آبیاری افزایش معنی دار پیدا کرد. تیمار جایگذاری یک کیسه، آبیاری 75 درصد ظرفیت زراعی و تلقیح قارچ تریکودرما وزن تر و خشک برگ را به ترتیب نسبت به تیمار شاهد 62 و 52 درصد افزایش داد. شاخص های عملکردی قطر و طول میوه تحت تاثیر جایگذاری دو کیسه نسبت به بدون کیسه، 6 و 8 درصد افزایش پیدا کردند. جایگذاری کیسه و افزایش تنش آبی هر کدام میزان قند و اسیدیته قابل تیتراسیون را نسبت به شاهد افزایش دادند. قارچ مایکوریزا میزان اسیدیته قابل تیتراسیون و تریکودرما میزان سفتی میوه را نسبت به بدون قارچ، 9 و 32 درصد افزایش دادند.