بهینه سازی شرایط کشت بافت برای ریزازدیادی پایه سیب MM111

فن آوری کشت بافت گیاهی برای تکثیر گیاهان در سطح وسیع استفاده می شود. ازدیاد پایه سیب MM111 به روش کشت بافت اغلب باعث تولید گیاهانی با رشد سریع می شود. پژوهش حاضر با هدف بهینه سازی شرایط ازدیاد درون شیشه ای پایه سیب MM111 و بررسی اثر محیط های کشت پایه، تنظیم کننده های رشد گیاهی مختلف بر پرآوری و ریشه زایی این پایه در قالب سه آزمایش جداگانه انجام گردید. در آزمایش اول، اثر پنج نوع محیط کشت پایه، شامل محیط کشت پایه MS، 1.5MS، 2MS، WPM و B5، بر تعداد و طول ریزشاخه پرآوری شده، در آزمایش دوم اثر دو نوع تنظیم کننده رشد گیاهی BAP و TDZ در غلظت های صفر (شاهد)، 2/2، 4/4 و 8/8 میکرومولار بر صفات رویشی تعداد ریزشاخه، طول ریزشاخه، تعداد گره و طول میانگره و در آزمایش سوم، اثر دو نوع محیط کشت پایه MS و ½MS همراه با دو نوع اکسین در غلظت های صفر (شاهد)، 35/7، 7/14 و 05/22 میکرومولار IBA و در غلظت های صفر (شاهد)، 05/8، 11/16 و 16/24 میکرومولار NAA بر صفات تعداد و طول ریشه در سه و چهار روز نگهداری در تاریکی بررسی گردید. سازگاری گیاهچه های درون شیشه ای در بسترهای کشت پرلیت درشت، پرلیت ریز، پرلیت با پیت ماس (1:1) و پیت ماس بررسی شد. بر اساس نتایج بدست آمده از آزمایش اول، حداکثر میزان پرآوری (66/13 ریزشاخه به ازای هر ریزنمونه) در محیط 2MS مشاهده گردید. در آزمایش دوم، BAP در افزایش میزان پرآوری، تعداد گره و کاهش طول میانگره موثرتر از TDZ بود. حداکثر میزان پرآوری (66/8 ریزشاخه به ازای هر ریزنمونه) در غلظت 4/4 میکرومولار BAP مشاهده گردید. بر اساس نتایج آزمایش سوم، بیشترین تعداد ریشه با میانگین 65/2 ریشه به ازای هر ریزنمونه در محیط کشت MS به همراه 05/8 میکرومولار NAA مشاهده گردید.