تاثیر تمرین هوازی بر تثبیت حافظه فضایی و شاخص پروتئین کرب در بافت هیپوکامپ موش های صحرایی جوان محروم از خواب

هدف از این تحقیق، تاثیر تمرین ‌هوازی بر تثبیت حافظه فضایی و شاخص پروتئین کرب در بافت هیپوکامپ موش های صحرایی‌ جوان محروم از خواب بود.

روش‌ ها: 

40 موش صحرایی 4 هفته‌ای سالم نر از نژاد ویستار به روش تصادفی به چهار گروه بدون فعالیت‌بدنی-خواب طبیعی (کنترل)؛ بدون فعالیت‌بدنی-محروم از خواب (بی‌خوابی)؛ فعالیت‌بدنی-خواب طبیعی (فعالیت‌بدنی) و فعالیت‌بدنی-محروم از خواب (فعالیت‌بدنی و بی‌خوابی) تقسیم شدند. فعالیت بدنی شامل 4 هفته تمرین هوازی با استفاده از دویدن روی تردمیل بود. در تمرین هوازی موش ها هفته اول و دوم، به مدت 5 روز در 2 بخش 15 دقیقه‌ای با سرعت 10 متر بر دقیقه و هفته سوم در 3 بخش 15 دقیقه‌ای با سرعت 15 متر بر دقیقه و در هفته چهارم در 4 بخش 15 دقیقه‌ای با سرعت 15 متر بر دقیقه روی تردمیل با شیب صفر درجه می‌دویدند. پس از پایان پروتکل تمرین هوازی، مرحله اکتساب حافظه در ماز آبی موریس انجام شد. سپس، جهت القای بی خوابی حیوانات به مدت 24 ساعت در داخل سکوی چندگانه اصلاح شده قرار گرفتند. آزمون تثبیت حافظه فضایی، پس از 24 ساعت بی‌خوابی انجام شد. برای اندازه‌گیری شاخص کرب در هیپوکامپ از تکنیک وسترن بلات استفاده شد.

یافته ‌ها: 

فعالیت بدنی باعث بهبود اکتساب و تثبیت حافظه فضایی و بی‌خوابی باعث تخریب تثبیت حافظه فضایی در موش‌ها شد (0/05 ˂ p ). فعالیت بدنی باعث پیشگیری از تخریب تثبیت حافظه فضایی ناشی از کم‌خوابی شد. هم‌چنین، یافته‌ها نشان داد که فعالیت بدنی باعث افزایش بیان پروتئین کرب شد اما بی‌خوابی تاثیر معنی‌داری بر میزان بیان پروتئین کرب نداشت. با وجود این، تاثیر فعالیت‌بدنی بر میزان بیان پروتئین کرب در موش های دارای بی‌خوابی معنی‌دار بود (0/05 ˂ p ).

نتیجه ‌گیری: 

به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی بر روی تردمیل قادر به پیشگیری از اثرات مخرب بی‌خوابی بر تثبیت حافظه فضایی موش های صحرایی‌ می‌ باشد.