تاثیر انواع خاک پوش و شیوه کاشت بر فعالیت برخی از آنزیم های آنتی اکسیدانت و صفات فیزیولوژیک در گیاه آفتابگردان (Helianthus annuusL.)

خاکپوش ها با ایجاد پوشش بر روی خاک می توانند در حفظ رطوبت، دمای متعادل خاک، کاهش جمعیت علف های هرز و جلوگیری از فرسایش خاک اثر گذار باشند و رشد گیاه را بهبود بخشند. به منظور ارزیابی اثر خاکپوش های مختلف (عدم کاربرد، کاه و کلش گندم، پوشش سبز ماش، پلاستیک سفید و پلاستیک مشکی) و شیوه کاشت (کشت درون جوی، کشت روی پشته و روی سطح صاف) بر فعالیت برخی از آنزیم ها (کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز، پراکسیداز)، مالون دی آلدیید، میزان کربوهیدرات های محلول و مقدار پروتئین های سیتوپلاسمی در آفتابگردان آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرحله گل دهی در تابستان 1397 در شهرستان باوی خوزستان اجرا شد. انجام آنالیز واریانس مشخص شد که اثر متقابل همه صفات بجز پروتئین های سیتوپلاسمی و کاتالاز معنی دار هستند.  بیش ترین و کم ترین پروتئین های سیتوپلاسمی به ترتیب از کاربرد خاک پوش پلاستیک سیاه و سفید به دست آمد.  بیش ترین و کم ترین غلظت کاتالاز  به ترتیب در شیوه کشت درون جوی و روی پشته مشاهده شد. بیشینه و کمینه غلظت آنزیم های آسکوربات پراکسیداز، پراکسیداز و مالون دی آلدیید در ترکیبات تیماری متفاوت بود. بالاترین مقدار پروتئین سیتوپلاسمی و فعالیت کاتالاز به ترتیب با کاربرد خاک پوش پلاستیک سیاه و کشت در جوی به دست آمد. بالاترین مقادیر مالون دی آلدیید و کربوهیدرات های محلول با کاشت بر روی پشته و عدم کاربرد خاکپوش به دست آمد. بالاترین فعالیت آسکوربات پراکسیداز و کم ترین فعالیت پراکسیدازدر کاشت درون جوی و پوشش سبز ماش مشاهده شد.