مسئله پوشش کامل در حالت حداکثر سازی پراکندگی مکانی با در نظر گرفتن تسهیلات موجود، محدودیت ظرفیت و هزینه متغیر انتقال

مسئله پوشش کامل ازجمله مسایل پرکاربرد مکان یابی تسهیلات محسوب می شود. در این مسئله هدف تعیین p مرکز سرویس به گونه ای است که با حداقل هزینه استقرار تمام نقاط تقاضا پوشش یابند. این مسایل ماهیت و حوزه عمل گسترده ای دارند که هر یک از مدل ها با لحاظ کردن شرایط خاصی در تکاپوی یافتن جواب بهینه هستند. یکی از این شرایط می تواند حالتی باشد که افزون بر پوشش کامل تقاضا، پراکندگی مکانی تسهیلات نیز مدنظر قرار می گیرد. پراکندگی مکانی به معنای حداکثرسازی فاصله بین تسهیلات با توجه به محدودیت های موجود است. این پژوهش به دنبال ارایه مدلی مناسب با درنظر داشتن محدودیت های قابل پیش بینی در دنیای واقعی و استفاده از یک روش مناسب برای حل مدل پوشش-پراکندگی است. بر همین اساس پوشش کامل فضای حل و انتخاب محل بهینه تسهیلات با حداکثر پراکندگی مکانی و با درنظر گرفتن حداقل تعداد تسهیلات و کمترین هزینه استقرار با توجه به محدودیت ظرفیت تسهیلات و حداقل نمودن هزینه های حمل ونقل از اهداف این پژوهش به شمار می آید. با توجه به ماهیت  NP-HARD مدل های پوشش و ادبیات حل این مدل ها، الگوریتمی برمبنای روش ژنتیک برای حل مدل طراحی شده است و به منظور افزایش کیفیت جواب مقادیر پارامترهای الگوریتم توسط روش طراحی آزمایش تاگوچی تنظیم شده است. نتایج به دست آمده نشان دهنده مناسب بودن الگوریتم مذکور برای مدل ارایه شده است.