واکنش عملکرد دانه ژنوتیپ های باقلا (Vicia faba L.) به تنش خشکی

در این پژوهش واکنش عملکرد و اجزای عملکرد دانه 21 ژنوتیپ باقلا به تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی (96 -1395 و 97-1396) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان اجرا شد. ویژگی های زراعی 21 ژنوتیپ باقلا در دو محیط بدون تنش (آبیاری بهینه) و تنش خشکی (قطع آبیاری از آغاز گلدهی) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه واریانس مرکب داده ها نشان داد که اثر رژیم آبیاری بر کلیه صفات مورد بررسی به استثنای وزن صددانه معنی دار بود. تنش خشکی سبب کاهش 71/59 درصدی عملکرد دانه، 81/31 درصدی عملکرد بیولوژیک و 92/41 درصدی شاخص برداشت شد. برش دهی اثر متقابل آبیاری × ژنوتیپ نشان داد در محیط بدون تنش (آبیاری بهینه) ژنوتیپ های G-Faba-66، G-Faba-65، G-Faba-62، G-Faba-294، G-Faba-292، G-Faba-523، G-Faba-525 و G-Faba-21 و در تنش خشکی ژنوتیپ هایG-Faba-67، G-Faba-66، G-Faba-75، G-Faba-72، G-Faba-65 و G-Faba-62 به ترتیب بیشترین عملکرد دانه را داشتند. بر اساس عملکرد دانه، تعداد دانه در غلاف و شاخص برداشت، ژنوتیپ G-Faba-67 نسبت به سایر ژنوتیپ ها تحمل بیشتری نسبت به شرایط تنش خشکی نشان داد.