نیاز به مشارکت چند بخشی در بهداشت و درمان کشورهای در حال توسعه اسلامی در طی شیوع ویروس کرونا

حوزه بهداشت و درمان در عصر حاضر در بردارنده مسایل دشواری است و هم بخش دولتی، هم بخش خصوصی به عدم توانمندی خود در رفع مسایل درحال ظهور مرتبط با بهداشت عمومی به شکل مجرد اشراف دارند. در همین راستا مشارکت های دولتی-خصوصی، به عنوان نوعی ساز وکار همکاری بین دولت و بخش غیر دولتی که منافع طرفین را در قراردادهایشان لحاظ می کنند، در مباحث مرتبط با سیاست گذاری در دستور کار قرار می گیرند. همچنین؛ از اواخر دسامبر  سال 2019 تا کنون دنیا با ویروس جدیدی به نام کرونا دست و پنجه نرم می کند که هزینه های زیادی تابه حال برای بخش بهداشت و درمان به بار آورده است. برای عبور از دوران کرونا مشارکت دولت و بخش خصوصی انتفاعی و غیر انتفاعی بسیار اهمیت دارد و قطعا دولت به تنهایی نمی تواند جوابگو اثرات منفی آن باشد.  با توجه به تجربه کامیابیها و ناکامیهای موجود، این سوال پیش می آید که چگونه این نوع مشارکتها به عنوان راهبردهای توسعه بخش سلامت و آن هم در کشورهای در حال توسعه اسلامی می توانند جذاب و کارآمد باشند. این مقاله ضمن مرور مبانی نظری موضوع و بررسی روند توسعه مشارکت های دولتی- خصوصی؛ استفاده از ظرفیت های بخش سوم را مورد تاکید قرار می دهد و با باز بینی وقف و امور خیریه در چهارچوب مشارکت های چند بخشی، به دنبال توسعه بهداشت و درمان در جامعه با همه پتانسیل های موجود است. در مدل ارایه شده؛ در سه فاز پذیرش، بکارگیری و ارزیابی عملکرد مشارکت ها، عناصر مربوط یعنی عوامل انگیزشی، عوامل موفقیت و دستاوردهای مشارکت و ابعاد و مولفه های متناظر شناسایی شدند.