مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی هیجانی، برکیفیت خواب در مبتلایان به سردردهای تنشی

زمینه و هدف این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی دو روش طرحواره درمانی هیجانی و رفتار درمانگری دیالکتیکی بر کیفیت خواب مبتلایان به اختال سردرد تنشی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی بود که در قالب طرح پیش آزمون - پس آزمون-پیگیری دوماهه انجام شد. بدین منظور از بین 68 بیمار ارجاعی از مراکز درد دانشگا ه های علوم پزشکی دانشگاه تبریز, تعداد 30 بیمار که دارای تشخیص روانپزشکی سر درد تنشی بودند به صورت هدفمند انتخاب شده، و به شکل تصادفی ساده در دو گروه مداخله هریک با تعداد 15 نفر قرار گرفتند. برای جمع آوری داد ه ها هردو گروه پرسشنامه کیفیت خواب پتزبورگ PSQ را به عنوان پیش آزمون تکمیل نموده و پس از اتمام 12 جلسه درمان طرحواره محور هیجانی، و 10 جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی درهر دوگروه مداخله، مجددا پرسشنام ه های مذکور به عنوان پ سآزمون، و پیگیری دو ماهه اجرا گردیدند. درآزمون فرضی ه های تحقیق، روش تحلیل آماری واریانس مکرر با استفاده از نر مافزار SPSS بر روی گرو ه های آزمایش انجام شد. یافت ه های پژوهش نمایانگر این موضوع بود که بر اساس نتایج تحلیل واریانس مکرر دو مداخله رفتار درمانگری دیالکتیکی و طرحواره درمانی هیجانی، در مراحل پس آزمون و پیگیری، بر کیفیت خواب در مبتلایان به سر دردهای تنشی موثر بودند 001 / P =0 ، بعاوه، نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی بیانگر این بود که درمان طرحواره محور هیجانی، تاثیر بیشتری نسبت به رفتاردرمانگری دیالکتیکی در بهبود کیفیت خواب در مبتلایان به سر دردهای تنشی دارد 001 / P =0 . نتایج از تاثیر دو روش درمانی طرحواره درمانی هیجانی و رفتار درمانگری دیالکتیکی حمایت م یکند و توجه به این دو روش درمانی برای افراد مبتا به سر دردهای تنشی از اهمیت خاصی برخوردار است.