بررسی مولکولار گونه های لیشمانیازیس جلدی بین سربازان با زخم های پوستی در پادگان شهر زاهدان، ایران

لیشمانیازیس جلدی یکی از بیماری های مهم انگلی مشترک بین انسان و حیوان در جهان و کشور ایران است. این بیماری در یگان های نظامی دارای اهمیت است و پیشگیری از آن در زمان صلح و پیش بینی آن در زمان جنگ ضرورت دارد.

پژوهش حاضر جهت بررسی مولکولار لیشمانیازیس جلدی در سربازان دارای ضایعات مشکوک پوستی به روش پارازیتولوژی و مولکولی و تعیین حساسیت و ویژگی در پادگان شهر زاهدان در سال 1398، طراحی و اجرا شد.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه ی توصیفی، 145 نفر از سربازانی که دارای زخم پوستی مشکوک بودند، از نظر وجود عامل لیشمانیا مورد بررسی قرار گرفتند. از هرکدام از زخم ها، نمونه تهیه شد و مورد بررسی میکروسکوپی و مولکولی قرار گرفت. از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS جهت تحلیل بهره گرفته شد. سطح معنی داری کمتر از 5/0 معنی دار تلقی گردید.

یافته ها: 

در این بررسی، 91 درصد ضایعات از نظر لیشمانیازیس جلدی مثبت بودند. حساسیت روش مولکولی و پارازیتولوژی به ترتیب 90 و 51 درصد، ارزش اخباری منفی روش مولکولی و پارازیتولوژی به ترتیب 50 و 17 درصد و کارایی روش مولکولی و پارازیتولوژی به ترتیب 91 و 55 درصد بود و فراوانی گونه لیشمانیا تروپیکا 57 درصد بود.

بحث و نتیجه گیری: 

درصد فراوانی لیشمانیازیس جلدی در بین سربازان پادگان شهر زاهدان با زخم پوستی، بالا است. روش مولکولی در تشخیص انگل لیشمانیا دارای برتری نسبی و عملکرد احتمالی بیشتر بود و گونه ی غالب در منطقه ی مورد مطالعه لیشمانیا تروپیکا بود.