ردیابی رقمی تماس: راه حلی برای جلوگیری از انتشار ویروس کرونا

کووید-9 [1]1 روی زندگی بشر نوین اثرات عمیقی گذاشته و معلوم نیست که چه تاثیراتی در آینده از آن باقی خواهد ماند. تا تاریخ نگارش مقاله 37508141 تن مبتلا به این بیماری و 1078009 تن جان خود را از این بابت ازدست داده اند. از سالیان متمادی ردیابی تماس[2] روش اصلی برای جلوگیری از انتشار عموم بیماریهای واگیردار و بویژه جداسازی افراد مبتلا از دیگران بوده است. برای مثال ریشه کنی آبله نه بخاطر ایمن سازی عمومی بلکه بواسطه ردیابی تماس میسر شد. از منظر رسمی، ردیابی تماس یعنی یافت افرادی که فرد آلوده و بیمار با آنها تماس داشته است. این داده همراه با سایر اطلاعات مرتبط، سلسله وار از سایر افراد در تماس با فرد نخست نیز اخذ می شود. پیشرفت های اخیر در زمینه ی فناوری های موقعیت یابی، رایانش همراه شبکه ی بی سیم این امکان را فراهم ساخته تا وارد عصر نوینی از ردیابی تماس شویم که می توان آنرا ردیابی رقمی تماس نامید. حال در این شرایط گرچه راه حلی جدید و بسیار نوآورانه برای یک مساله مهم یافت شده ولی خود سوالات و ابهامات جدیدی را فراهم ساخته است. یکی از مهمترین چالشهای فرارو، عدم استقبال مردم از چنین سیستمی بخاطر حفظ حریم شخصی است. زیرا در سیستمهای متمرکز با دانستن موقعیت افراد، کسانیکه با آنها در تماس بوده و محل چنین تماسهایی که اطلاعات کاملا شخصی محسوب می شوند، امکان سوء استفاده را فراهم می سازد. از سوی دیگر مدیریت قوی و اثربخشی آن در مهار انتشار ویروس کرونا نیاز به اطلاعات دقیق و کامل دارد. در مقاله حاضر ضمن مرور ابزار ردیابی رقمی، سیستم های متمرکز و غیر متمرکز، مزایا و معایب هرکدام بررسی می شوند.