بررسی اثر اولئوروپین بر بیان ژن BDNF، استرس اکسیداتیو و اختلالات حافظه فضایی ناشی از اسکوپولامین در موش های سوری نر

اولیوروپین  یک ترکیب مهم فنلی موجود در برگهای زیتون است. اولیوروپین عملکردهای فارماکولوژیکی مهمی در دستگاه عصبی مرکزی ایفا میکند و دارای اثرات نوروپروتکتیو  در محیط in vitro  و in vivo هست. هدف این مطالعه بررسی اثرات  بهبود دهندگی اولیوروپین  در شکل گیری حافظه فضایی در مدل ناشی از اسکوپولامین است.

سی و پنج موش سوری نر به طور تصادفی به پنج گروه 7 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل نرمال سالین دریافت کرد. گروه Sco به مدت سه هفته اسکوپولامین با دوز 1 mg/kg به صورت داخل صفاقی دریافت کرد. گروه های درمانی اولیوروپین را با سه دوز 5، 10 و 20 mg/kg دریافت کردند. در پایان تست های رفتاری، نمونه خون و بافت مغز حیوانات برای تست های بیوشیمیایی و مولکولی برداشته شد

یافته ها: 

نتایج نشان دادند که اسکوپولامین به طور معناداری باعث کاهش حافظه فضایی شده و در مقابل تزریق دوزهای مختلف اولیوروپین موجب بهبود حافظه و یادگیری فضایی می گردد. از سوی دیگر، اسکوپولامین ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم و هیپوکامپ مغز را کاهش داد؛ اما اولیوروپین به طور معناداری باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم و هیپوکامپ گردید. نتایج نشان دادند که تیمار موش های سوری توسط اولیوروپین باعث افزایش معنادار بیان ژن BDNF (Brain-derived neurotrophic factor) در هیپوکامپ می شود. 

نتیجه گیری: 

با توجه به نتایج مطالعه حاضر، اولیوروپین می تواند به عنوان یک عامل نوروفارماکولوژیک در برابر فراموشی ناشی از اسکوپولامین موثر باشد.