تبیین و طراحی تدابیر غذایی مبتنی بر طب ایرانی برای افراد با مزاج سرد و خشک

با وجود تمام پیشرفت های علمی در زمینه تشخیص و درمان بیماری های مسری، بروز و شیوع روزافزون بیماری های غیر مسری و مزمن یکی از چالش های سیاستگذاران در عرصه پیشگیری و درمان در علم پزشکی می باشد که علت اصلی آن معطوف به سبک زندگی امروزی به ویژه در زمینه تغذیه است. با وجود راه کارها و روش های متعددی که در زمینه تغذیه در علم پزشکی رایج ارایه گردیده است، جوامع انسانی درگیر مسایل و معضلات متعددی در زمینه پیشگیری و درمان بیماری های ناشی از تغذیه و رژیم های غذایی نامناسب می باشند. در این مقوله طب ایرانی دارای راهبردها و روش های کاربردی موثری می باشد که یکی از آن ها، تدابیر تغذیه براساس مزاج است که در این مقاله به شرح و بیان آن خواهیم پرداخت.

در این مطالعه مروری- توصیفی، منابع مکتوب حکمای متقدم و متاخر طب ایرانی، نرم افزار جامع طب نور 5/1 و همچنین پایگاه های علمی PubMed و Google Scholar مورد بررسی قرار گرفتند و مطالب مرتبط استخراج و فیش برداری گردیده و در ادامه، دسته بندی و مکتوب شدند.

یافته ها:

 در بیان و اقوال حکمای طب ایرانی، آرا و پیشنهادات متعددی در خصوص توصیه های غذایی و نوشیدنی ها بر حسب مزاج متنوع افراد بشر وجود دارد. با جمع بندی و استنتاج مستدل و مبتنی بر منابع طب ایرانی می توان راهکاری واحد، مناسب و کاربردی جهت ارایه تدابیر غذایی متناسب با مزاج های متنوع انسانی در جهت حفظ و ارتقای سلامتی و همچنین پیشگیری و درمان بیماری ها را ارایه کرد.

نتیجه گیری:

 براساس مبانی طب ایرانی و جمع بندی حاصل از آرای حکمای طب ایرانی، پیشنهاد غذا برای افراد براساس دو محور مهم شامل: ویژگی های فردی یا همان مزاج افراد و همچنین کیفیت یا همان مزاج غذا صورت می گیرد. بر این مبنا، برای یک مزاج سرد و خشک در حالت سلامت توصیه به غذاهایی می نماییم که برآیند مزاج این گونه غذاها یا نوشیدنی ها میل به گرمی و تری داشته باشد. البته این امر بدین معنا نیست که این افراد از غذاهای سرد و خشک در حالت سلامت استفاده ننمایند؛ بلکه میل کلی غذای روزانه یا هفتگی آن ها به سوی گرمی و تری باشد که مقدار میل به گرمی و تری بستگی به میزان انحراف مزاج شخص به سوی سردی و خشکی دارد. بر همین منوال می توان برای سایر مزاج ها نیز تدابیر غذایی مناسب را ارایه کرد.