پیش بینی تاب آوری مبتلایان به کرونا بر اساس امید، سبک مقابله ی مذهبی، هوش معنوی و شفقت به خود

هدف از انجام این پژوهش، بررسی پیش بینی تاب آوری بیماران مبتلا به کرونا بر اساس امید، سبک مقابله مذهبی، هوش معنوی و شفقت به خود است.

مواد و روش ها:

 این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها، از نوع توصیفی همبستگی است.  جامعه آماری پژوهش حاضر شامل افراد بالای 18 سال ایرانی مبتلا به بیماری کرونا است که 144 نفر با روش نمونه گیری گلوله برفی از میان جامعه آماری انتخاب شدند. در این پژوهش، پرسشنامه ی امید اسنایدر (1991)، سبک مقابله مذهبی پارگامنت (فرم کوتاه) (2000)، هوش معنوی عبدالله زاده (1388)، شفقت به خود (2010) و تاب آوری لیو کانر و دیویسون (2003) مورد استفاده قرار گرفته است. برای بررسی معادله ی خطی متغیرهای مورد مطالعه در راستای پیش بینی تاب آوری، از رگرسیون خطی گام به گام استفاده شد. در این روش به ترتیب متغیرهای پیش بین امید (34/0=β1) هوش معنوی (47/0=β2)، شفقت به خود (35/0=β3)  و مقابله مذهبی (19/0=β4) وارد مدل شدند.

یافته ها: 

یافته های پژوهش نشان داد که امید، هوش معنوی، شفقت به خود و مقابله مذهبی با تاب آوری رابطه مثبت و معنی دار دارند. به عبارت دیگر افزایش یا کاهش در هر یک از متغیرهای امید، هوش معنوی، شفقت به خود و مقابله مذهبی با افزایش یا کاهش در تاب آوری همراه است .

نتیجه گیری: 

نتایج پژوهش نشان داد که افراد، هرچه امید بالاتر، سبک مقابله ی مذهبی مثبت تر، هوش معنوی بالاتر و شفقت به خود بیشتری داشته باشند، در شرایط سخت و دشوار ابتلا به بیماری کرونا، تاب آوری بیشتر و عملکرد بهتری دارند.