گامی به سوی نظریه شدن فرضیه بازترجمه برمان: تحلیل بازترجمه های رمان شازده کوچولو

پدیده رایج "بازترجمه"، به ترجمه های مجدد یک متن یا بخشی از آن اشاره دارد. محققان ترجمه همواره در تلاش بوده اند فرضیه ها و نظریه هایی را برای بازترجمه ارایه دهند. در سال 1990، برمن فرضیه بازترجمه را مطرح نمود که در طبق آن ترجمه های مقدم تر یک اثر از زبان مبدا دور و به زبان و فرهنگ مقصد نزدیکتر می شوند و ترجمه های متاخرتر به زبان و فرهنگ مبداء گرایش پیدا می کنند. این فرضیه، در برخی موارد، تایید یا تا حدی تایید شده و در برخی موارد دیگر تایید نشده است. برای تایید یا رد این فرضیه و سوق دادن آن به سمت نظریه شدن، باید آن را در زبان های بیشتری بررسی نمود. این مقاله با تحلیل سه ترجمه فارسی از رمان شازده کوچولو بدنبال بررسی فرضیه بازترجمه می باشد. نتایج مطالعه تا حد زیادی فرضیه را اثبات نمود و ثابت کرد که ترجمه های مقدم تر با دقت بیشتری از هنجارهای زبان و فرهنگ مقصد پیروی می کنند و ترجمه های متاخرتر نیز به متن و فرهنگ منبع نزدیکتر هستند. این مقاله به عنوان قطعه ای از پازل فرضیه بازترجمه برای تبدیل آن به یک نظریه عمل می کند.