اثر تمرین مقاومتی به همراه دریافت ویتامین C بر بیان TERT، TRF2 و قطر و تعداد میوفیبریل های عضله اسکلتی موش های صحرایی نر ویستار مسن

 پیری سلول از مراحل مهم و اساسی در رفتار سلولی محسوب شده و باعث کاهش حجم عضلات و میوفیبریل ها می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی به همراه مصرف ویتامین C بر بیان ژن های TERT ،TRF2 و قطر و تعداد میوفیبریل های عضله اسکلتی رت های نر ویستار مسن بود.

تحقیق حاضر از نوع تجربی با گروه کنترل بود. 25 راس موش صحرایی نر نژاد ویستار با گروه سنی 24هفته ای (280-320 گرم) به صورت تصادفی در پنج گروه تقسیم شدند: گروه کنترل جوان، گروه سالمند+تمرین مقاومتی، گروه سالمند+ویتامین C لیپوزومال، گروه سالمند+تمرین مقاومتی+ویتامین C لیپوزومال و گروه کنترل دوران سالمندی. در گروه های دریافت کننده ویتامین C لیپوزومال، روزانه ویتامین C لیپوزومال به صورت گاواژ بر اساس کیلوگرم وزن بدن برای هر گروه تجویز شد. وزن متصل به دم به تدریج طی هشت هفته تمرین (هفته های اول و دوم 50 درصد، هفته های سوم و چهارم 50 درصد، هفته های پنجم و ششم 75 درصد و هفته های هفتم و هشتم تا 100 درصد از وزن کل) افزایش یافت. تمرینات سه تا پنج ست بین 8 تا 12 تکرار به مدت سه یا چهار روز در هفته انجام شد. به منظور بررسی بیان ژن های TERT و TRF2 در بافت عضله، از روش qPCR استفاده شد. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نیز برای بررسی تفاوت بین گروهی و از آزمون تعقیبی توکی برای مشخص کردن محل اختلاف گروه ها استفاده شد.

افزایش سن باعث کاهش معنی دار بیان TERT ،TRF2، قطر و تعداد میوفیبریل در عضله اسکلتی موش های صحرایی شد (0/001=P). تمرین مقاومتی به همراه مصرف ویتامین C تاثیر معنی داری بر بیان TERTو TRF2 نداشت (05/P≥0)، اما باعث تغییر معنی دار قطر و تعداد میوفیبریل شد (0/001=P)

هشت هفته تمرین مقاومتی به همراه مکمل یاری ویتامین C در موش های صحرایی سالمند احتمالا باعث افزایش معنی دار تعداد و قطر میوفیبریل عضله اسکلتی شد، اما تغییر معنی داری در بیان TRF2 و TERT مشاهده نشد.