شناسایی و بررسی فضاهای بی دفاع شهری در محله عودلاجان تهران

امنیت، یکی از ارکان اساسی فضاهای شهری در راستای تامین رفاه و آسایش شهروندی است. برخی از فضاهای شهری باتوجه به ویژگی های عملکردی و کالبدی خاص خود، به فضاهایی برای بروز جرم و ناامنی تبدیل، و به عنوان فضای بی دفاع تلقی می شوند. بافت تاریخی محله عودلاجان تهران با توجه به وجود برخی از ویژگی های کالبدی-عملکردی خاص، فضاهای ناامن و بی دفاعی را در خود ایجاد کرده است؛ بنابراین هدف این مقاله شناسایی و بررسی فضاهای بی دفاع در محله عودلاجان تهران است.

این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، تحلیلی-توصیفی است. گردآوری اطلاعات مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای با غلبه میدانی است، که در بخش میدانی از ابزارهای مشاهده، پرسشنامه، مصاحبه و عکاسی استفاده شده است. جامعه آماری، تمام جمعیت محله عودلاجان است که براساس فرمول کوکران 374 نفر به عنوان جامعه نمونه مشخص شده اند. تجزیه و تحلیل اطلاعات به وسیله نرم افزار SPSS (آزمون های تیتک نمونه ای، آنووا و فریدمن) انجام شده است.

فضاهای بی دفاع در محله عودلاجان با توجه به مقدار میانگین باال، نامطلوب هستند. همچنین در مقایسه بین محله های عودلاجان، محله امامزاده یحیی تاحدودی نسبت به دو محله دیگر، در وضعیت مناسب تری قرار دارد. در اولویت بندی فریدمن، بعد عملکردی-کالبدی، بصری، به ترتیب در رتبه های نخست و دوم قرار گرفته اند.

نتایج پژوهش حاکی از وجود 72 فضای بی دفاع در محله عودلاجان است، بنابراین از طریق راهکارهایی نظیر توسعه زیرساخت ها، تسهیلات فرهنگی-ورزشی با کمک مردم و نهادهای محلی میتوان در سامان دهی و بازگشت امنیت به محله نقش موثری ایفا نمود.