بررسی مقایسه ای تاثیر سه نوع نانوذره دی اکسید تیتانیوم در القای مرگ سلولی در سلول های سرطان سینه T47-D و برهمکنش با DNA

مروزه نانوذرات دی اکسید تیتانیوم (TiO2NPs) در صنایع نانوتکنولوژی و پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند و از طرق مختلف سنتز می شوند. هدف از این مطالعه، بررسی نقش پوشش سطح نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در القای مرگ سلولی در سلول های سرطانی T47-D و ایجاد تغییرات ساختاری در مولکول DNA می باشد. بررسی ثابت های اتصال نشان داد نانوذرات حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول (M-1 105×2/2) در مقایسه با دو نانوذرات دیگر (M-1 104×3/2 برای TiO2NPs بدون پوشش ویژه و M-1 105×1/1 برای NPS TiO2 حاوی پایدارکننده HNO3)، می توانند برهمکنش قوی تری با DNA داشته باشند. نتایج طیف سنجی CD نشان داد در حضور هر سه نوع نانوذرات استکینگ بازهای DNA تغییر می یابد. با استفاده از آزمون MTT مقادیر IC50 در حضور هر سه نوع نانوذرات محاسبه شد. نتایج رنگ آمیزی DAPI و تکنیک فلوسایتومتری نشان داد نانوذرات دی اکسید تیتانیوم حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول با غلظت کمتری (63 میکرومولار=IC50) موجب القای مرگ سلولی بیشتری در سلول ها می شوند. نتایج این مطالعه بیانگر اهمیت پوشش سطح نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بر میزان برهمکنش آنها با DNA و همچنین میزان القای مرگ سلولی می باشد. توجه به این نکته در طراحی نانوداروها برای درمان سرطان بسیار مهم است.