مبانی فقه الحدیثی فی ظلال الصحیفه السجادیه در سنجه الگوی هرمنوتیک عینی گرای بتی و هرش

هرمنوتیک به عنوان جولانگاهی برای فهم و شرح متون ، هستی و معرفت دارای دو گرایش نسبی گرا و عینی گرا است . هرمنوتیک دانان عینی گرا، برخلاف نسبی گرایان، به امکان ارایه تفسیر عینی و دسترسی به مراد پدیدآورنده ی اثر معتقدند، گرچه تفسیر ارایه شده با اراده صاحب اثر زاویه دار باشد. آنان اصول ، روش ها و ضوابطی را برای تفسیر متون وضع کرده اند تا بتوانند میزان درستی و انحراف تفاسیر و شروح متون را در بوته ی سنجش قرار دهند. «فی ظلال الصحیفه السجادیه» از آثار نویسنده معاصر، محمدجواد مغنیه ، در شرح صحیفه سجادیه است که با رویکردهای خاص مولف به نگارش درآمده است . این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای تلاش کرده است تا روش و اصول فقه الحدیثی مغنیه در این کتاب را با اصول و ضوابط ارایه شده از سوی بتی و هرش، دو صاحب نظر در حوزه هرمنوتیک عینی گرا واکاوی نماید . یافته های این مقاله نشان گر آن هست که مغنیه در شرح مزجی و گزینشی خود با رویکردی لغوی ، فلسفی و اجتماعی اطلاعات درخوری در زمینه روشن سازی رابطه قرآن و ادعیه صحیفه و رابطه ادعیه صحیفه با مشکلات کنونی جوامع بشری ارایه نموده و در جهت تقریب مذاهب کوشیده است . او اصول سازگاری معنا ، فعلیت فهم و هماهنگ سازی بتی را به خوبی اجرا کرده است اما در رعایت اصل استقلال، کاستی هایی دیده می شود . همچنین شرح او در سنجش با ضوابط مشروعیت ، مطابقت ، تناسب از جهت جنس و سازگاری هرش به موفقیت درخوری دست یافته است .