تاثیر چرخش گفتمان در قرن بیست و یکم بر توسعه دیپلماسی فرهنگی؛ (بررسی موردی؛ روابط فرهنگی ایران با غرب)

امروزه، عرصه روابط بین الملل، به شدت تحت تاثیر عوامل فرهنگی و هویتی قرار گرفته است. در این دوره از زمان دولت ها جهت رسیدن به مقاصد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی رویکرد جدیدی را اتخاذ نموده اند که استفاده بیش از پیش، از ابزارهای فرهنگی در روابط با سایر دولت ها می باشد. اما در عصر حاضر حضور جمهوری اسلامی ایران به مثابه کنشگری فعال در عرصه نظام بین الملل، بررسی ابعاد مختلف حوزه های فعالیت این بازیگر نسبت به دهه های نخست امکان بیشتری یافته است. شناخت علل و عوامل موفقیت ها و ناکامی های این عرصه از جمله مسایلی است که بایستی بدان پرداخته شود. به طوری که جمهوری اسلامی ایران برای حضوری پویا در محیط بین الملل بتواند به صورت پیوسته و منسجم به سمت دست یابی به اهداف و منافع خود حرکت کند. بنابراین کشور ایران از ظرفیت بالا و مطلوبی در زمینه دیپلماسی فرهنگی برخوردار است و از آنجا که ایران دارای وضعیت مناسبی از نظر برخورداری از منابع قدرت سخت می باشد لازم است بر قدرت نرم خود نیز بیافزاید و کوشش نماید در این زمینه نیز به جایگاه شایسته خود در عرصه بین الملل نایل آید. بر این مبنا، پژوهش حاضر با روشی توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر داده های کتابخانه ای، تلاش دارد مفهوم سازی درست و قابل قبولی از دیپلماسی فرهنگی ارایه نماید. همچنین این مقاله درصدد آن است تا جایگاه دیپلماسی فرهنگی را در توسعه روابط بین الملل به ویژه روابط ایران با کشورهای غربی مشخص نماید.