رسانه ها و ارتباطات میان فرهنگی بین جهان ایرانی و جهان عربی

ارتباط بین انسان ها در عمل به ارتباط بین فرهنگ ها نیز منجر می شود. ارتباطی که امروزه بخش مهمی از آن بر دوش رسانه هاست. ارتباط «جهان ایرانی» و «جهان عربی» نیز از این قاعده مستثنی نیست. جوهر این ارتباطات و عنصر اصلی آن فرهنگ و تمدن است که از حیات مشترک یا تعامل اقوام و ملل و انتقال مولفه های فرهنگی آن نشیت می گیرد. جهان ایرانی و عربی در طول تاریخ، به اختیار و به اجبار چنان با هم زیسته اند که در خلق تمدن مشترک سهمی عمده دارند. برجسته ترین مواجهه ارتباط میان فرهنگی ایرانیان و اعراب به آفرینش تمدن درخشان اسلامی برمی گردد که به رنسانس اسلامی معروف است. «اسلام» موجد و تقویت کننده ارتباطات و مناسبات بین جهان ایرانی و جهان عربی بود، اما همین تعامل با چالش هایی مواجه است. این چالش ها یک شبه پدید نیامده اند و بررسی ریشه های تاریخی اختلاف ها در حل آن بسیار موثر است. از این نظر، در این مقاله ضمن مرور تاریخی برخی اشتراکات فرهنگی بین جهان ایرانی و جهان عربی، تمرکز اصلی بر ظرفیت های رسانه ها در به حداقل رساندن تنش های میان فرهنگی ناشی از بازنمایی های دیگرسازانه خواهد بود. مدل روزنامه نگاری صلح که زمینه ای برای تقویت تفاهم، هم دلی، و درک متقابل بین فرهنگ ها به وجود می آورد، ابزار اصلی برای پرداختن به این مولفه هاست. اما پیش از آن نشان داده می شود که پیش زمینه های توجه به صلح تحلیل ساختارهای تعارض و خشونت است و در کنار رسانه ها چه طور روابط میان فرهنگی و علمی و دانشگاهی می تواند به شکلی مستقیم و غیرمستقیم زمینه ارتباطات میان فرهنگی هم دلانه را فراهم کند. هم کاری بین دانشگاهیان رشته های ارتباطات و مطالعات فرهنگی در گستره فرهنگی جهان ایرانی و جهان عربی می تواند زمینه برگزاری دوره های آموزشی و نشست های تخصصی برای روزنامه نگاری صلح باشد.