بررسی جایگاه خدمات درمانی و پزشکی در بستر حقوق تامین اجتماعی ایران

حقوق تامین اجتماعی به مثابه ابزاری برای توزیع مجدد درآمدها، مظهر استقرار و تضمین امنیت و عدالت اجتماعی و موجد آرامش خاطر و عزت نفس در افراد، می تواند اهمیت و نقش بسزایی در حمایت از جامعه در برابر کلیه مخاطرات ناشی از بحران های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایفا نماید، بنابراین پرداختن به این حقوق در شرایطی که سرلوحه برنامه های دولت جمهوری اسلامی توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور است از اهمیت بسزایی برخوردار است. شرط تعالی و موفقیت هر نظام در تدوین، بکارگیری و اجرای دقیق و صحیح این اصول می باشد.

مواد و روش ها: 

این تحقیق ازنوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی -تحلیلی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات انجام گرفته است.

یافته ها:

 خدمات پزشکی و درمانی نیز یکی دیگر از ضروریاتی است که بیمه شده به آن نیازمند است. بیمه شده ای که با مشارکت و پرداخت حق بیمه و حق سرانه درمان همواره چشم امید به روزی دوخته است که بتواند از این خدمات استفاده کند و با حمایت درمانی تامین اجتماعی از وی مقداری از درد و آلام او کاسته شود.

ملاحظات اخلاقی: 

در همه مراحل نگارش پژوهش ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت دار رعایت گردیده است.

نظام کنونی تامین اجتماعی در ایران شامل دو بخش نظام بیمه ای و نظام حمایتی می باشد. بر همین اساس بیشترین خدماتی که از سوی تامین اجتماعی انجام می شود خدمات حوزه بیم ای و درمانی است. ارایه خدمات درمانی و پزشکی در تامین اجتماعی ایران به دو شیوه و زیر نظر معاونت درمان سازمان ارایه می شود. در شیوه اول این خدمات بصورت مستقیم ارایه می شود که بیمه شده پس از شروع به اشتغال در محیط کار و ارسال اولین لیست حقوقی وی که یک ماه پس از اشتغال صورت می گیرد، صاحب دفترچه درمانی می شود و می تواند از خدمات استفاده کند. بیمه شده با مراجعه مستقیم به مراکز درمانی و بیمارستان های تامین اجتماعی به صورت رایگان از خدمات درمانی استفاده کنند. در شیوه دوم که ارایه خدمات درمانی به صورت غیرمستقیم می باشد سازمان تامین اجتماعی با عقد قرارداد و خرید خدمات درمانی و پزشکی جهت بیمه شدگان با سایر موسسات درمانی دولتی و خصوصی، شرایط استفاده بیمه شدگان از این خدمات را فراهم می کند. به نحوی که امروزه به جهت اهمیت سیاسی، اقتصادی و حتی امنیتی از این اصول نه تنها به عنوان «ابزار و بستر توسعه» بلکه یکی از «اهداف توسعه پایدار» نام می برند.