تاثیر سطوح مختلف غلظت 17- آلفااتینیل استرادیول بر شاخصه های رشد و میزان بازماندگی میگوی زینتی ردچری (Neocaridina davidi) طی تخمریزی های متوالی

17- آلفااتینیل استرادیول (EE2) به عنوان یک ترکیب مختل کننده غدد درون ریز اثرات واضح بر عملکردهای حیاتی موجودات دارد. در این مطالعه، اثرات EE2 در سطوح غلظتی غیرکشنده صفر (شاهد)، 02/0، 2/0، 2، 20 و 200 میکروگرم بر لیتر آب بر عملکرد رشد و میزان بازماندگی میگوی زینتی ردچری (Neocaridina davidi) طی سه مرحله متوالی از تخم ریزی بررسی شد. نتایج نشان داد که غلظتهای 02/0، 2/0 و 2 میکروگرم بر لیتر اثرات تحریک کننده بر رشد میگو دارند. وزن نهایی و درصد افزایش وزن بدن، طول نهایی و درصد افزایش طول بدن، نرخ رشد ویژه و متوسط نرخ رشد روزانه در این سطوح بالاتر از گروه کنترل و سایر سطوح بود. میزان رشد میگو با افزایش غلظت EE2 در غلظت های 20 و 200 میکروگرم بر لیتر روند معکوس کاهشی نشان داد. وزن نهایی مولدین ماده در سه تخم ریزی متوالی متاثر از غلظت های EE2 قرار گرفت. میزان بازماندگی میگوها روند معنادار کاهشی را با افزایش غلظت EE2  نشان داد. بر اساس نتایج می توان بیان کرد که EE2 حتی در غلظت های کم منجر به اختلال رشد، نوسانات وزنی مولدین و تلفات در میگوی ردچری می شوند. وجود این ترکیبات می تواند عواقب زیان باری در این گونه مدل و احتمالا سایر آبزیان در اکوسیستم های آبی ایجاد نماید.