بررسی تاثیر واقعیت درمانی بر میزان امیدواری مادران کودکان مبتلا به سرطان

مادران کودکان مبتلا به سرطان در معرض بحران‏هایی در درک بیماری و شرایط کودک خود هستند که بر عملکرد و سبک زندگی خانواده تاثیرگذار بوده و نیازمند مداخله است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر واقعیت درمانی بر میزان امیدواری مادران کودکان مبتلا به سرطان در سال 1398 انجام شده است.

مطالعه حاضر پژوهش نیمه‏ تجربی با طراحی دو گروهی پیش‏آزمون و پس‏آزمون با گروه کنترل است که در سال 1398 انجام گردید. نمونه پژوهش 70 مادر کودک مبتلا به سرطان بستری در بخش انکولوژی بیمارستان فاطمه معصومه شهر قم بود که بر اساس معیارهای ورود به مطالعه و به صورت در دسترس، انتخاب و به طور تصادفی با استفاده از شیوه پاکت نامه در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله در 8 جلسه 60 دقیقه ‏ای واقعیت‏ درمانی شرکت کردند و گروه کنترل مراقبت  روتین بخش را دریافت نمود.  ابزار جمع آوری داده‏ ها  پرسشنامه جمعیت‏ شناختی و امیدواری میلر بود که توسط دو گروه قبل و دو ماه بعد از مداخله تکمیل گردید.

نمره امیدواری قبل از آموزش در گروه مداخله 27/07 ± 71/58 و در گروه کنترل 18/86± 72/37 بود که تفاوت معنادار نداشت (0/89=P). بعد از آموزش میانگین نمره امیدواری در گروه مداخله به 12/93 ± 150/28و در گروه کنترل به 19/89 ± 70/32رسید. بعد از واقعیت ‏درمانی، امیدواری مادران در گروه مداخله و کنترل تفاوت معنادار داشت (0/001>P).

در این مطالعه واقعیت درمانی بر امیدواری مادران کودکان مبتلا به سرطان موثر واقع شد.  پیشنهاد می‏شود با توجه به اهمیت امیدواری در روند درمان کودک و نیز فرایند زندگی خانواده، این مداخله در حمایت از خانواده به ویژه مادران مورد توجه قرار گیرد.