«مروری بر قواعد حقوقی در ممانعت از کاربرد سلاح اورانیوم ضعیف شده»

چکیدهزندگی بشر، ریشه در جهان مادی دارد. انسان ها قادرند در طبیعت، تغییر ایجاد نمایند. مدیریت، نگهداری و حفاظت از جامعه انسانی و همچنین محیط زیست، امری است ضروری. چراکه انسان و دیگر موجودات زنده، برای حیاتشان به زمینی پاکیزه نیازمندند.پاره ای از پیشرفت های صنعتی، توسعه طلبی و همچنین مخاصمات مسلحانه با استفاده از سلاح های نامتعارف در سال های اخیر، جامعه انسانی و حیات موجودات زنده را در معرض خطر و آسیب قرار داده است. وقوع جنگ ها در جامعه بشری، گریزناپذیرند و توسعه سلاح های نامتعارف و استفاده از آن، ازجمله سلاح اورانیوم ضعیف شده (DU)، آسیب جبران ناپذیری بر انسان ها و محیط زیست وارد کرده است. در بسیاری از تحقیقات انجام شده، آسیب وارده به انسان و محیط زیست ناشی از کاربرد این سلاح، ازجمله ناهنجاری های کرموزمی و مادر زادی، سرطان، کاهش محصولات زراعی به اثبات رسیده است. لذا ضروری است ضمن بررسی دقیق آثار مخرب استفاده از سلاح DU با توسعه دانش حقوقی، نسبت به ایجاد قواعد حقوقی بازدارنده، جهت جلوگیری از کاربرد این گونه سلاح ها، اقدام جدیدی صورت پذیرد. این تحقیق به روش توصیفی - تحلیلی مبتنی بر متدلوژی حقوق بین الملل انجام گرفته است. این مقاله درصدد است تا به این پرسش پاسخ دهد که آیا قواعد حقوقی بین المللی موجود، جهت جلوگیری از استفاده از سلاح های مخرب DU در مخاصمات منطقه ای و بین المللی مکفی می باشند. طی بررسی انجام شده به نظر می رسد قواعد حقوقی موجود، بازدارندگی لازم جهت ممانعت از استفاده سلاح اورانیوم ضعیف شده را نداشته و نیاز به تاسیس و تدوین قواعد حقوقی جدید در نظام حقوق بین الملل و حقوق بین الملل محیط زیست، می باشد. آنچه مسلم است حقوق بین الملل و حقوق بین الملل محیط زیست، در طول زمان درحال توسعه و پیشرفت بوده و جامعه جهانی خود به این باور رسیده است که با استفاده از ابزار حقوقی می تواند از زیست کره و نسل های آینده بشرحفاظت نماید. واژه های کلیدی: حقوق بین الملل، حقوق بین الملل محیط زیست، محیط زیست، اورانیوم ضعیف شده