اضطراب در قلمرو شخصیت: نقش نگرش ها

مبحث شخصیت و ویژگی های شخصیتی در عین اینکه بسیار در پژوهش ها به آن پرداخته شده است از لحاظ بررسی برخی متغیرها در ارتباط با آنها مورد غفلت قرار گرفته است. اینکه این ویژگی ها با واسطه گری نگرش های ناکارآمد چگونه با اضطراب مرتبط هستند موضوعی است که در این پژوهش به آن پرداخته شده است. به این منظور تعداد 240 نفر از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان به عنوان نمونه انتخاب گردید و پرسشنامه های اضطراب بک (1990)،  پرسشنامه نگرش های ناکارآمد بک و وایسمن (1978) و پرسشنامه شخصیتی نیو مک کری و کاستا (1985) به آنها داده و پر شد که تعداد 6 نفر از افراد پرسشنامه ها را به صورت مخدوش پر کرده بودند لذا نمونه نهایی تعداد 234 نفر انتخاب گردید. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که به طور کلی مدل پژوهش دارای برازش نیکویی مطلوبی است. روابط بین اضطراب با روان رنجورخویی با حضور و بدون حضور متغیر میانجی گر نگرش های ناکارآمد معنی دار و مثبت می باشد و همچنین روابط بین اضطراب با برون گرایی با حضور و بدون حضور متغیر میانجی گر نگرش های ناکارآمد معنی دار و معکوس می باشد. همچنین یافته ها حاکی از آن بودند که در سطح معناداری 01/0 تنها متغیر روان رنجورخویی به واسطه نگرش های ناکارآمد با اضطراب رابطه معنی داری دارد و این رابطه برای برون گرایی برقرار نیست. بنابراین می توان نتیجه گرفت که نگرش های ناکارآمد می توانند به عنوان یک میانجی بین روان رنجورخویی و اضطراب عمل کنند.