ارائه مدل توزیع عادلانه خدمات شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی (مطالعه موردی : منطقه 11 شهر تهران)

یکی از چالش های عمده شهرها، توزیع ناعادلانه خدمات شهری است که به دنبال خود مسایل متعددی را رقم زده است. عدالت اجتماعی به عنوان یکی از معیار های اصلی توسعه در شهرها بر توزیع عادلانه منابع و تسهیلات تاکید دارد. بنابراین به منظور کاهش بحران های ناشی از بی عدالتی و حرکت در راستای توسعه پایدار؛ تحقق عدالت اجتماعی شهری به منظور توزیع هر چه عادلانه تر خدمات امری ضروری است. برهمین اساس پژوهش حاضر به دنبال ارایه مدل توزیع عادلانه خدمات شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی در منطقه 11 تهران می باشد. روش تحقیق توصیفی -تحلیلی است و جامعه آماری پژوهش در برگیرنده ساکنان منطقه می باشد ، که با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر به عنوان نمونه تخمین زده شدند. معیارهای خدمات شهری و عدالت اجتماعی مطابق با دیدگاه های صاحبنظران امر مشخص گردید. ذکر این نکته ضروری است که در بخش معیار های عدالت اجتماعی، با توجه به هدف اصلی پژوهش حاضر که توزیع عادلانه خدمات شهری می باشد؛ تمرکز اصلی بر نظریات جان رالز و دیوید هاروی قرار گرفته است. به منظور تحلیل داده های پژوهش نیز از نرم افزارهای Spss و Smart Pls بهره گرفته شد. در نهایت این نتیجه کسب شد که سه معیار تفاوت، آزادی و فرصت برابر به ترتیب با ضریب مسیر 886/0، 868/0 و 828/0 بیشترین تاثیر را در مدل نهایی و تحقق عدالت اجتماعی در توزیع عادلانه خدمات شهری دارا می باشند. بنابراین ضروری است در راستای تمرکز بر محرومان جامعه در بهره گیری از سود و منفعت، رعایت حقوق و آزادی های فردی و دسترسی برابر و یکسان به فرصت ها و امکانات گام اساسی برداشته شود که در این مدیریت یکپارچه مابین سازمان های مربوط و وضع قوانین و سیاست های لازم نقش اساسی دارند.