تاثیر آگاهی امنیتی بر پیروی از مقررات امنیتی از سوی کاربران دورکاری در دوره همه گیری بیماری کووید-19

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آگاهی امنیتی بر پیروی از مقررات امنیتی از سوی کاربران دورکاری در دوره همه گیری بیماری کووید-19 با استفاده مدل باور سلامتی (HBM) است. کاربرانی که پس از همه گیری این بیماری، تجربه دورکاری در سازمان ها در شهر تهران داشتند، به عنوان جامعه آماری این پژوهش انتخاب شدند و 288 نفر، پرسشنامه پژوهش را تکمیل و در آن مشارکت کردند. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس اطلاعات و فرضیه های پژوهش با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری مورد تحلیل و آزمون قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان دادند که آگاهی امنیتی به طور مستقیم بر پیروی از مقررات امنیتی در سازمان ها توسط پرسنل دورکار تاثیر  ندارد، اما بر نگرانی حریم خصوصی و انتظارات امنیتی آن ها اثرگذار است و این دو مورد می توانند منتهی به تبعیت بیشتر پرسنل دورکار از مقررات و سیاست های امنیتی در سازمان ها شود.