تاثیر تمرینات فانکشنال ترکیبی بر سطوح سرمی IL-17، IL-10 ، خستگی و ترکیب بدنی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

به نظر می رسد تمرینات ورزشی به عنوان یک مداخله غیر دارویی پتانسیل خوبی برای درمان و کنترل بیماری های با التهاب عصبی به ویژه  بیماری مولتیپل اسکلروزیس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات فانکشنال ترکیبی بر سطوح سرمی IL-17، IL-10، خستگی و ترکیب بدنی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون است. 20 زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عود کننده- فروکش کننده به طور تصادفی به دو گروه تمرین فانکشنال ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. تنها 16 نفر توانستند تمام مراحل پژوهش حاضر را کامل کنند. گروه تمرین هشت هفته و هر هفته سه جلسه در یک برنامه تمرین فانکشنال ترکیبی شرکت کردند. خون گیری جهت تعیین سطوح سرمی IL-17 و IL-10  به روش الایزا در پیش و پس آزمون انجام شد. شدت خستگی و ترکیب بدنی به ترتیب  با استفاده از مقیاس شدت خستگی (Fatigue Severity Scale-FSS) و روش آنالیز بایو الکتریکال ایمپدنس ارزیابی شد. برای آنالیز داده ها از آزمون تحلیل واریانس ترکیبی (Mixed ANOVA) و آزمون های T مستقل و زوجی استفاده شد.

تمرینات فانکشنال ترکیبی منجر به کاهش معنی دار IL-17 و شدت خستگی نسبت به گروه کنترل و پیش آزمون شد. همچنین، باعث افزایش معنی دار IL-10 نسبت به گروه کنترل و پیش آزمون شد. درصد چربی بدن در گروه تمرین به طور معنی داری در گروه تمرین نسبت به پیش آزمون افزایش داشت. اما، وزن بدون چربی تغییر معنی داری در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس نشان نداد.

به نظر می رسد تمرینات فانکشنال ترکیبی که ماهیت کاربردی و قابلیت اجرا در منزل را دارد، با تغییرات در سایتوکین ها اثرات ضد التهابی مفیدی دارد. این امر می تواند منجر به کاهش شدت خستگی و بهبود عوارض ناشی از بیماری در بیماران مولتیپل اسکلروزیس شود. همچنین، باعث بهبود ترکیب بدنی در این افراد شود.