پایش گسترش و واکاوی پراکنش شهر زنجان در طول چهار دهه با تحلیلهای آماری و مکانی

پدیده پویای رشد شهری از نشانه های رشد جمعیت، توسعه اقتصادی و همچنین افزایش اهمیت شهر است. مطالعات شهری و همچنین برنامه ریزی های آتی برای شهرسازی نیازمند داده های فعلی و تاریخی مربوط به ادوار گذشته از شهر است. هدف از پژوهش حاضر مطالعه، بررسی و ارزیابی گسترش مکانی-زمانی شهر زنجان در پنج برهه زمانی به کمک سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS) و با به کارگیری مدل آماری آنتروپی نسبی شانون است. در این پژوهش از عکس های هوایی مربوط به سه دوره زمانی سال های 1352، 1361، 1377 و دو دوره تصاویر ماهواره ای 1387 و 1395 استفاده شد. پس از آماده سازی اطلاعات مکانی مورد نیاز، سیستم اطلاعات جغرافیایی برای تعیین میزان توسعه نواحی شهری و رشد شهرنشینی در زنجان ده جهت مختلف به کار گرفته شد. فرضیه به کاررفته برای تقسیم بندی نواحی در آنتروپی نسبی شانون، دید خوبی از رشد کلی شهر، جهت رشد شهر و رشد شهر در دوره های زمانی متفاوت ارایه می کند. براساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، شهر زنجان دارای پراکندگی افقی شدید نیست، چراکه میزان آنتروپی نسبی شانون محاسبه شده برای شهر از 5/0 تجاوز نکرده است. از سوی دیگر یکی از مهم ترین نتایج به دست آمده از این تحقیق این است که گسترش شهری در شهر زنجان از افزایش جمعیت پیشی گرفته است و به عبارت دیگر، افزایش سطح شهر فراتر از افزایش جمعیت بوده است. این خود موید پراکنده تر شدن تدریجی شهر است که معمولا در اثر ماشینی شدن شهرها اتفاق می‎افتد. با توجه به روند طولانی مدت بررسی شده در زنجان، نتایج به دست آمده راهنمای خوبی برای مدل سازی فرایند پراکندگی افقی (اسپرال) شهری، درک عوامل شهرنشینی و پیش بینی الگوهای توسعه شهر در آینده است.