اثربخشی درمان خودشفقتی مبتنی بر ذهن آگاهی بر عواطف منفی دختران نوجوان بدسرپرست و بی سرپرست

با توجه به این که نوجوانان بدسرپرست و بی سرپرست در طول زندگی خود در معرض عواطف منفی قرار می گیرند و از طرفی اجرای مداخلات روا ن شناختی برای این نوجوانان اهمیت بالایی دارد، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان خودشفقتی مبتنی بر ذهن آگاهی M‏SC بر عواطف منفی دختران نوجوان سیزده تا هجده سال بی سرپرست و بدسرپرست مراکز مشهد انجام شد. 

در این پژوهش شبه آزمایشی از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد، جامعه آماری تمامی نوجوانان دختر بدسرپرست و بی سرپرست مراکز بهزیستی شهر مشهد در سال 1397 بودند. دو مرکز که در هیچ طرح پژوهشی شرکت نداشتند از هشت مرکز موجود مشهد از طرف بهزیستی معرفی شدند. از این دو مرکز بیست و هشت نوجوان به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل چهارده نفر در هر گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش طی دوازده جلسه نود دقیقه ای، در مدت سه ماه تحت درمان خودشفقتی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. تمامی شرکت کنندگان فرم بلند دویست و چهل سوالی تجدید نظر شده شخصیتی نیو NEO PI-R را در دو مرحله قبل و پس از مداخله تکمیل کردند. 

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین نمرات عواطف منفی و شش مولفه آن اضطراب، خشم، افسردگی، شرم، تحریک پذیری و آسیب پذیری از استرس در گروه آزمایش با گروه کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد. (01/0>P) 

بحث و نتیجه گیری: 

یافته های پژوهش حاکی از آن است که درمان خودشفقتی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش عواطف منفی دختران نوجوان بدسرپرست و بی سرپرست موثر است. لذا به روانشناسان، مددکاران اجتماعی و سایر حرفه های یاری رسان توصیه می شود از این مداخله برای کاهش عواطف منفی نوجوانان بدسرپرست و بی سرپرست بهره جویند.