ارتباط یافته های آزمایشگاهی خون بند ناف با سپسیس زودرس نوزادی

پیدا کردن یک یا ترکیبی از بیومارکرهای کارآمد برای پیش بینی سپسیس زودرس نوزادی بسیار حایز اهمیت است. از سوی دیگر استفاده از نمونه خون بند ناف در بررسی های آزمایشگاهی  ضمن سادگی و در دسترس بودن، بیانگر شرایط متابولیکی نوزاد هم می باشد.

این مطالعه بررسی  ارتباط یافته های آزمایشگاهی  خون بند ناف با سپسیس  زودرس نوزادی بود.

در این مطالعه تحلیلی مقطعی ، تعداد 180 نوزاد شامل  90 نوزاد مشکوک به سپسیس زودرس و 90 نوزاد سالم (گروه دو)، بین بهمن ماه سال 93 تا 94  در بخش های نوزادان و مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان کوثر،  مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات  مربوط به کلیه نوزادان  در یک چک لیست شامل جنس، وزن هنگام تولد، سن حاملگی، تعداد گلبولهای سفید خون، درصد نوتروفیل، میزان رسوب اریتروسیت (ESR) و مقدار پروتئین واکنشی C (CRP)، جمع آوری گردید. از آمار توصیفی و تحلیلی استفاده شد. مقادیر P کمتر از 0.05 اختلاف معنی دار تلقی شد. 

. میانگین میزان رسوب اریتروسیت (ESR) و تعداد نوتروفیل در گروه مشکوک به سپسیس، به طور معناداری بالاتر از نوزادان خوش حال بود. میانگین سطح CRP خون بند ناف نوزادان در گروه مشکوک به سپسیس ، کمی بالاتر از نوزادان خوش حال بود. ولیکن از لحاظ آماری  افزایش چشمگیری در سطح CRP خون بند ناف  نوزادان گروه مشکوک به سپسیس،  مشاهده نشد.

نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از  یافته های  آزمایشگاهی مورد استفاده در این مطالعه به همراه با یکدیگر به عنوان فاکتور پیش بینی کننده زودرس در  سپسیس نوزادی قابل اعتماد می باشند.