مقایسه تاثیر تمرینات تکرار دوهای سرعتی (RSA) و بازی در ابعاد کوچک (SSG) بر برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با عملکرد در بازیکنان فوتسال

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات تکرار دوهای سرعتی (RSA) و بازی در ابعاد کوچک (SSG) بر برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با عملکرد در بازیکنان فوتسال بود.

تعداد 22 نفر فوتسالیست مرد (میانگین سنی 04/2±04/18 سال، وزن 08/3±1/63 کیلوگرم، قد 05/0±176 سانتیمتر، شاخص توده بدنی 6/2±3/20) انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه تجربی تمرینات RSA (10 نفر) و SSG (12 نفر) تقسیم شدند. در ابتدا از آزمودنی ها اندازه های آنتروپومتریکی شامل قد و وزن و سپس آزمون های آمادگی جسمانی مرتبط با عملکرد در فوتسال شامل: دوهای سرعت 10 ،15 و 20 متر برای سنجش سرعت، آزمون LRUN و VCUT برای سنجش چابکی، آزمون پرش عمودی سارجنت، آزمون RSA و RAST برای سنجش توان بی هوازی، آزمون FIET برای سنجش توان هوازی و آزمون LSPT برای سنجش عملکرد مهارتی در فوتسال گرفته شد. گروه های تجربی در یک دوره تمرین 4 هفته ای شرکت کردند. تمرینات گروه RSA شامل 3 ست از 6 دوی سرعت 40 متری با 20 ثانیه استراحت غیرفعال بین هر دوی سرعت و 4 دقیقه استراحت غیرفعال بین هر ست بود. تمامی دوهای سرعت با سه تغییر جهت 180 درجه ای در هر 10 متر انجام شد. تمرینات گروه SSG شامل 3 ست از بازی فوتسال در زمین کوچک شده به ابعاد (20متر طول و 12متر عرض) به مدت 4 دقیقه و استراحت فعال سه دقیقه بین هر ست و با تعداد نفرات (3 در مقابل 3) انجام شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد و سطح معنی داری 05/0 p < در نظر گرفته شد.

در مقدار میانگین رکورد آزمون توان بی هوازی RSA در گروه RSA در مقایسه با گروه SSG پیشرفت قابل توجهی مشاهده شد. همچنین در حداقل، حداکثر و میانگین توان در آزمون RAST، گروه RSA پیشرفت قابل توجهی نسبت به گروه SSG داشت. همچنین در مقایسه تاثیر بین چهار هفته تمرینات  RSAوSSG هیچ یک از تمرینات باعث بهبود پرش سارجنت نشد، ولی هر دو مدل تمرینی باعث بهبود فاکتورهایی نظیر چابکی، سرعت، توان هوازی، عملکرد مهارتی و توان بی هوازی (به خصوص توسط تمرینات RSA) شد.

از این یافته ها میتوان چنین نتیجه گرفت که در مقایسه تمرینات RSA و SSG در طراحی تمرینات برای بازیکنان فوتسال بهتر است از تمرینات RSA برای بهبود توان بی هوازی استفاده شود.