بررسی تحمل به شوری ژنوتیپ های نخود کابلی (Cicer ariethinum L.) در مرحله گیاهچه ای در شرایط هیدروپونیک

شناسایی ژنوتیپ های متحمل به شوری نخود به منظور حفظ و بهبود حاصلخیزی خاک در شرایط شور می تواند در ثبات عملکرد گیاهان زراعی موثر باشد. جهت بررسی تحمل به شوری 210 ژنوتیپ نخود کابلی در مرحله گیاهچه ای در تنش شوری 12 دسی زیمنس بر متر کلرید سدیم در شرایط هیدروپونیک، آزمایشی در سال 1396 در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که 57 ژنوتیپ، از بقای بین 100-76 درصد برخوردار بودند و از بین آن ها، 26 ژنوتیپ قادر به رشد تا بعد از مرحله گلدهی بودند. با کاهش درصد بقا، میانگین ارتفاع بوته و تعداد شاخه های فرعی در بوته کاهش یافت ولی میانگین درصد برگ باقی مانده از 100 تا 51 درصد تحت تاثیر تنش شوری تغییری نداشت و با کاهش بقا از 50 درصد، میزان برگ باقی مانده کاهش و درصد برگ ریزش کرده افزایش یافت. شاخص پایداری غشا، از دامنه بقای بین 100-76 درصد تا دامنه بقا 75-51، 50-26 و 25-0 درصد، به ترتیب هشت، 19 و 26 درصد کاهش یافت. میانگین غلظت سدیم برگ تنها در دامنه بقای 25-0 درصد افزایش قابل توجهی پیدا کرد. غلظت پتاسیم برگ از دامنه بقای 25-0 درصد به 50-26، 75-51 و 100-76 درصد، به ترتیب 30، 65 درصد و 20/1 برابر افزایش یافت. میزان زیست توده از دامنه بقای 25-0 درصد به 50- 26، 75-51 و 100-76 درصد، به ترتیب 47/0، 12/1 و 78/2 برابر افزایش پیدا کرد. به طور کلی، تنوع قابل توجهی بین ژنوتیپ های موردبررسی ازنظر تحمل به شوری وجود داشت که می توان از آن ها در اصلاح برای تحمل به تنش شوری بهره جست.