بررسی اثر ریزنمونه و غلظت تنظیم کننده های رشد گیاهی بر کال زایی در گیاه Stipagrostis pennata

گیاه Stipagrostis pennata برای تقویت پوشش گیاهی مناطق کویری و همچنین تثبیت شن های روان کاشته می شود و به دلیل مشکل تولید بذر در این گیاه، این پژوهش با هدف القا کالوس در این گیاه انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل دو نوع ریزنمونه (گره ساقه و بذر)، چهار سطح توفوردی کلروفنوکسی استیک اسید (2,4-D) با غلظت های یک، دو، سه و چهار میلی گرم در لیترو پنج سطح بنزیل آمینوپورین (BAP) با غلظت های صفر، 05/0، 1/0، 2/0 و 4/0 میلی گرم در لیتر بودند که در محیط کشت پایه موراشینگ و اسکوگ اعمال شدندند.این پژوهش به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. ریزنمونه بذر در تیمارهای سه میلی گرم در لیتر توفوردی به همراه 4/0 و 2/0 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین، بیش ترین درصد القا کالوس (صد در صد) را نشان داد، درحالی که بالاترین درصد القا کالوس، در ریزنمونه گره ساقه (60 درصد) در تیمار سه میلی گرم در لیتر توفوردی به همراه 4/0 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین به دست آمد. در مورد صفات سطح و وزن تر کالوس برای هر دو ریزنمونه و حجم کالوس در ریزنمونه بذر نیز تیمار سه میلی گرم در لیتر توفوردی به همراه 4/0 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین، به عنوان تیمار بهینه شناخته شد. ریزنمونه گره ساقه در تیمار دو میلی گرم در لیتر توفوردی به همراه 1/0 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین، بیش ترین حجم کالوس را تولید کرد. به طورکلی می توان ریزنمونه بذر در ترکیب هورمونی غلظت های سه میلی گرم بر لیتر توفوردی به همراه 4/0 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین را به عنوان پروتکل بهینه سازی شده معرفی کرد.