تاثیر یک دوره تمرین هوازی و مهار نیتریک اکساید بر میزان نوروتروپسین عضله کند و تند انقباض موش های صحرایی نر سالمند

یکی از عوامل از هم پاشی پیوندگاه عصب-عضله در دوران سالمندی نوروتروپسین است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی به همراه مهار نیتریک اکساید  (NO) بر مقادیر نوروتروپسین عضلات بازکننده دراز انگشتان پا (EDL) و نعلی در موش های صحرایی سالمند بود.

سی و شش سر موش نر نژاد ویستار مسن (20ماهه) به صورت تصادفی به شش گروه 1) کنترل؛ 2) کنترل-25 (به همراه مهار NO با استفاده ازL-NAME با دوز روزانه mg/Kg25)؛ 3) کنترل-100 ؛ 4) تمرین-25 ؛ 5) تمرین-100؛ و 6) تمرین تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 5 روز و روزی 60 دقیقه با سرعت 28 متر بر دقیقه به طور فزاینده روی نوارگردان دویدند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، عضله نعلی و عضله بازکننده دراز انگشتان برداشته شد.

کاهش معنی دار نوروتروپسین در گروه های کنترل-25 و کنترل-100 نسبت به گروه کنترل، در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل، در گروه تمرین-25 نسبت به گروه کنترل-25، و در گروه تمرین-100 نسبت به گروه کنترل-100 در هر دو عضله مشاهده شد (05/0>p).

تمرین هوازی سبب کاهش نوروتروپسین می شود. همچنین تمرین هوازی حتی در شرایط مهار NOS نیز میزان نوروتروپسین را کاهش می دهد. بنابراین انجام تمرین هوازی با کاهش نوروتروپسین و احتمالا اثر جبرانی در افزایش تولید نیتریک اکساید در دوران سالمندی می تواند در استحکام ناحیه تماس عصب-عضله و به تعویق افتادن سارکوپنیای ناشی از تحلیل این ناحیه نقش داشته باشد.