بررسی ارتباط بین شاخص های آنتروپومتری و آمادگی قلبی عروقی در نظامیان

آمادگی قلبی عروقی به عنوان شاخص مهم سلامت در نظر گرفته می شود به طوری که ارتباط مشخصی بین سطح آمادگی قلبی عروقی و عوامل خطرزای بیماری قلبی وجود دارد. این شاخص به طور عینی و دقیق از طریق دویدن قابل اندازه گیری است. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین شاخص های آنتروپومتری و آمادگی قلبی عروقی در نظامیان بود.

روش ها: 

آزمودنی های پژوهش حاضر580 نفر از دانشجویان دانشگاه افسری امام علی(ع) ارتش کشور ایران (میانگین سن  3/03 ± 21/1، شاخص توده بدنی 2/38 ± 22/5 کیلوگرم بر مجذور متر) در سال 1396 می باشند که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ویژگی های آنتروپومتری آزمودنی ها شامل (توده چربی بدن (BFM)، توده بدون چربی (FFM)، توده عضلانی اسکلتی (SMM)، شاخص توده بدن (BMI)، درصد چربی بدن (PBF)، آب کل بدن (TBW)، نسبت قد به دور کمر (WHtR)، نسبت دور کمر به لگن (WHR) و میزان متابولیسم پایه (BMR) به وسیله دستگاه (in body 220) و آزمون دویدن 3200 متر به روش استاندارد و در پیست 400 متر دو و میدانی به عنوان معیار سنجش آمادگی قلبی عروقی اندازه گیری شد. آزمون گیری هر روز در ساعت 16 تا 18 انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از مدل رگرسیون چند متغیره و آزمون همبستگی پیرسون استفاده گردید.

یافته ها: 

نتایج نشان داد بین دویدن با متغیرهای سن، Whtr و Chest ارتباط وجود نداشت (05/0< P)، اما بین دویدن با متغیرهای قد، BFM، FMM، وزن، SMM، BMI، PBF، WHR، BMR و Wast ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت (001/0=P).

نتیجه گیری:

 با توجه به نتایج، احتمالا پایش ویژگی های آنتروپومتریکی معیار مناسبی جهت برآورد آمادگی قلبی-عروقی در دانشجویان نظامی باشد.