تاثیر برنامه مداخله ای حمایت و همراهی همسر بر کیفیت زندگی، صمیمیت زناشویی و استرس بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر: یک مطالعه موردی خط پایه

هدف:

 پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه مداخله ای حمایت و همراهی همسر بر کیفیت زندگی، صمیمیت زناشویی و استرس بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر انجام گرفت.

زمینه:

 درمان های حمایتی و توجه به مسایل روان شناختی بیماران قلبی در کنار مراقبت های پزشکی، می تواند به اثربخشی بهتر آنها کمک کند. فراهم کردن فضای عاطفی مناسب در خانواده در کنار مراقبت های پزشکی مانند مصرف دارو و کنترل رژیم غذایی، از جمله حمایت هایی است که همسران بیماران قبلی می توانند بعد از عمل جراحی بای پس عروق کرونر انجام دهند.

روش کار:

این پژوهش یک طرح نیمه تجربی از نوع مطالعه موردی به شیوه خط پایه بود. نمونه این پژوهش، دو نفر از بیماران مرد متاهل تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر به همراه همسران شان بود که از بین مراجعه کنندگان به مراکز بازتوانی قلب شهرستان یزد انتخاب شدند و هشت جلسه آموزشی مبتنی بر الگوی مداخله ای حمایت و همراهی همسران را دریافت کردند. هر دو آزمودنی، پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسشنامه استرس، اضطراب و افسردگی و پرسشنامه صمیمیت زناشویی را قبل از درمان، حین درمان، در پایان درمان، و یک ماه پس از درمان تکمیل کردند.

یافته ها:

به منظور تحلیل داده ها از روش تحلیل نموداری، تعیین درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا استفاده شد. یافته ها نشان داد که الگوی مداخله ای حمایت و همراهی همسران موجب افزایش کیفیت زندگی و کاهش استرس بیماران در مراحل درمان و پیگیری شده بود، اما صمیمیت زناشویی بیماران در طول درمان تغییر چندانی نکرده بود.

نتیجه گیری:

 این یافته ها نشان می دهد که اگر حمایت و همراهی همسر بعد از جراحی قلب به درستی انجام شود، بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس بیماران را در پی دارد.