بررسی اثر عصاره آبی مازو (Quercus Infectoria) بر مقاومت انسولینی و اسیدهای چرب آزاد در مدل مقاوم به انسولین موش های صحرایی، القاء شده با رژیم غذایی پرفرکتوز

مقاومت انسولینی حالتی است که در آن غلظت‌های نرمال انسولین عملکرد مورد انتظار را ندارد. مهمترین عامل ایجاد مقاومت انسولینی چاقی شکمی است که باعث افزایش مقدار اسیدهای چرب آزاد و کاهش آدیپونکتین می‌شود و مستقیما سیگنالینگ انسولین را مختل می‌کند. با توجه به نقش مازو در کاهش قند خون، در این مطالعه اثر عصاره آبی آن بر فاکتورهای مقاومت انسولینی برای تعیین مکانیسم اثر آن بررسی شد.

موش‌های صحرایی به مدت شش هفته با غذای پرفروکتوز یا غذای نرمال تغذیه شدند. سپس حیوانات به گروه‌های دریافت کننده مازو، پیوگلیتازون، کنترل و غذای نرمال تقسیم و به مدت 2 هفته تیمار شدند. در پایان دوره تیمارسطح گلوکز، تری‌گلیسرید و کلسترول سرمی با دستگاه اتوآنالایزر، انسولین و آدیپونکتین به روش الایزا، اسیدهای چرب آزاد پلاسمایی با گاز کروماتوگرافی اندازه گیری شد و شاخصHOMA (ارزیابی مدل هومواستاتیک برای مقاومت به انسولین) با فرمول محاسبه گردید. نتایج با آزمون ANOVA یک طرفه آنالیز شد. ‌

در گروه مازو غلظت گلوکز (mg/dl 6/8±129/3)، تری گلیسرید (mg/dl 5/1 ±79/8)، انسولین (pmol/L6/32±31/2) و HOMA-IR (0/32±1/6) به طور معنی‌داری نسبت به گروه کنترل با گلوکز (mg/dl 15/9±187/5) و تری‌گلیسرید خون (mg/dl 18/5±217/6)، انسولین (pmol/L34/2±137/6) و HOMA-IR (2/13±9/7) کاهش یافت. غلظت توتال اسیدهای چرب آزاد وآدیپونکتین تغییری نشان نداد.

نتایج این مطالعه بیانگر تاثیر عصاره آبی مازو بر کاهش مقاومت انسولینی در رت‌های مقاوم به انسولین می باشد.