مقایسه اثربخشی دو مداخله معنوی - مذهبی و امیددرمانی در کاهش استرس، اضطراب و افسردگی همسران جانبازان مبتلا به PTSD

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر دو مداخله معنوی-مذهبی و امیددرمانی در کاهش استرس، اضطراب و افسردگی همسران جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه بود.

این پژوهش شبه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بر همسران جانبازان مراجع کننده به بیمارستان روانپزشکی صدر تهران از سال 1382 تا 1395 انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه 17 نفر) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از مقیاس استرس پس از ضربه ثانویه و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس جمع آوری شدند. گروه آزمایشی 1 و 2 طی 8 جلسه در 3 روز هفته تحت آموزش قرار گرفتند. یک هفته پس از پایان جلسات آموزشی، پس آزمون برای دو گروه آزمایشی و گروه کنترل اجرا شد. پس از گذشت 3 ماه از پایان دوره آموزشی، مشارکت کنندگان مورد برای پیگیری تداوم اثر آموزش، مجددا آزمون قرار گرفتند. برای مقایسه اثربخشی میانگینهای 3 گروه تحقیق از طرح ترکیبی دوراهه تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد.

دو مداخله معنوی-مذهبی و امیددرمانی در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری استرس، اضطراب و افسردگی آزمودنیها را کاهش دادند و همچنین اثرات پس از 3 ماه پیگیری پایدار بودند (01/0<p) این در حالی است که در مقایسه با گروه کنترل، بین اثربخشی این دو مداخله در کاهش استرس، اضطراب و افسردگی همسران جانبازان تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0>p).

دو روش مداخله معنوی-مذهبی و امیددرمانی به عنوان مداخلات تعاملی در کاهش استرس، اضطراب و افسردگی همسران جانبازان مبتلا به استرس پس از ضربه موثرند و تفاوتی ندارند.