اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی با نقش تعدیل کنندگی ویژگی های شخصیت

مرور پژوهش ها نشان می دهد که درمان پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی موثر است اما تعیین نقش ویژگی های شخصیت در تعدیل این اثر مغفول مانده است، از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی با نقش تعدیل کنندگی ویژگی های شخصیت انجام شد.

روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. از جامعه آماری مراجعه کنندگان متاهل مراکز مشاوره شهر تهران، تعداد 30 نفر به عنوان نمونه پژوهش به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه های پژوهش شامل رضایت زناشویی انریچ (1989) و ویژگی های شخصیتی نیو (1998) بود. درمان پذیرش و تعهد به مدت 8 جلسه برای گروه آزمایش برگزار گردید ولی گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. بدین ترتیب داده های پژوهش جمع آوری و با استفاده از کواریانس تحلیل شد.

نتایج پس آزمون نشان از افزایش رضایت زناشویی گروه آزمایش داشت و تحلیل روش بلوکی نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت زناشویی با نقش تعدیل کننده ویژگی های شخصیت تاثیر معنی داری داشته است (p≤0/05).

ویژگی های شخصیت نقش تعدیل کننده معنی داری در تاثیر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی داشت، می توان در بهبود زندگی زناشویی با رویکرد پذیرش و تعهد بر ویژگی های شخصیت نیز توجه داشت.