تاثیر تمرین های ادراکی-حرکتی و ذهن آگاهی بر شبکه های توجه و دقت پاسخ کودکان مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی

امروزه با توجه به شیوع اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی، انجام پژوهش برای تعیین تاثیر تمرینات و راهکارهای غیردارویی برای کمک به بهبود افراد مبتلا به نقص توجه-بیش‌فعالی بیش ازپیش احساس می شود. پژوهش حاضر نیز با همین منظور و با اعمال متغیرهای ادراکی–حرکتی و ذهن آگاهی انجام شده است.

پژوهش حاضر به روش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با دو گروه آزمایشی و یک گروه شاهد انجام شده است. شرکت کننده‌های این پژوهش شامل 30 کودک مبتلا به اختلال نقص‌ توجه-بیش‌فعالی با میانگین سن 65/1±9 سال بودند که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند؛ از شرکت کننده ها در پیش‌آزمون، آزمون شبکه‌های توجهی گرفته شد. سپس مداخله مربوط به هر گروه آزمایش در مدت 8 جلسه یک ساعته اجرا شد. بعد از آن‌که دو گروه (تمرینات ذهن‌آگاهی و تمرینات ادراکی-حرکتی) تمرینات خود را به مدت چهار هفته، هر هفته دو جلسه و هر جلسه یک ساعت انجام دادند، مجددا از آن ها آزمون شبکه های توجهی گرفته شد. برای آزمون فرضیه‌های تحقیق از آزمون آنکوا و تحلیل واریانس مرکب با اندازه‌های مکرر با سطح معناداری 0/05>p استفاده شد.

یافته‌ها نشان داد که تمرین های ادراکی-حرکتی و ذهن‌آگاهی بر دقت پاسخ و برخی از زیرمجموعه‌های (شاخص‌های) شبکه‌های توجهی کودکان مبتلا به نقص توجه- بیش‌فعالی تاثیر معنادار دارد، در صورتی که در گروه کنترل تغییرات معناداری مشاهده نشد. همچنین اثر تمرین های ذهن آگاهی از تمرین های ادراکی–حرکتی بیش تر می باشد.

طبق نتایج به نظر می‌رسد استفاده از تمرینات ذهن‌آگاهی و ادراکی-حرکتی در کنار سایر روش‌های درمانی افزایش توجه برای این کودکان پیشنهاد می‌گردد.