تعیین رابطه بین سازگاری هیجانی و تنظیم شناختی هیجان با تاب آوری در پرستاران نظامی

تاب آوری، ظرفیتی برای مقاومت در برابر استرس و فاجعه است. هدف از این پژوهش تعیین ارتباط بین سازگاری هیجانی و تنظیم شناختی هیجان با تاب آوری است.

روش ها: 

مطالعه توصیفی حاضر با ماهیت کاربردی در سال 1399 انجام شد. تعداد 185 نفر از پرستاران نظامی بیمارستان ها و درمانگاه های نظامی شیراز با روش نمونه گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه رابیو و همکاران با 4 سوال برای سنجش سازگاری هیجانی، پرسشنامه بشارت با 5 سوال برای سنجش تنظیم شناختی هیجان و پرسشنامه کانر و دیویدسون با 6 سوال برای سنجش تاب آوری بود. هر سه پرسشنامه توسط پرستاران نظامی تکمیل شد.

یافته ها: 

میانگین نمرات ارزیابی پرستاران نظامی از متغیر سازگاری هیجانی 1/06±4/62 (از نمره 5)، تنظیم شناختی هیجان 1/11± 4/38 و تاب آوری 1/08± 4/79 برآورد شد. ضریب همبستگی اسپیرمن و میزان تاثیرگذاری متغیرها طبق خروجی شبکه عصبی مصنوعی به ترتیب بین سازگاری هیجانی با تاب آوری 0/64 و 0/63 و بین تنظیم شناختی هیجان با تاب آوری 0/52 و 0/37 محاسبه گردید.

نتیجه گیری:

 تاثیر استرس بر کارکنان درمانی در محیط های نظامی می تواند مشکلات زیادی را برای آنها بوجود آورد. کارکنان در این واحدهای نظامی می توانند با افزایش مهارت و شایستگی در کنترل و بکارگیری هیجانات و سازگاری حرفه ای، تاب آوری را افزایش دهند.