نقد بوم گرایانه قصه های عامیانه

نقد بوم گرایانه رویکردی تازه در عرصه نقد ادبی و پاسخی به بحران های زیست محیطی ایجادشده در دهه های اخیر است. باور بر این است که اهمیت انحصاری به انسان، به رابطه او با طبیعت آسیب رسانده و نباید انسان را در راس هستی بدانیم؛ درواقع انسان بخشی از طبیعت است نه جدا و مسلط بر آن. یکی از روش های اصلی نقد بوم گرا در رسیدن به این هدف، ترغیب بشر به بازگشت به دوران اسطوره هاست؛ دورانی که انسان با طبیعت دوست و هم زیست بوده است. تجلی آن دوران را می توان در قصه ها نیز -که میراث دار اساطیر هستند- مشاهده کرد. در این مقاله چهل قصه عامیانه انتخاب شده و بر مبنای نقد بوم گرا، مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش نظری و به روش کتابخانه ای انجام شده است. نقش طبیعت در بعضی از عناصر از جمله مکان، درون مایه و پیام، موضوع، بن مایه و به خصوص شخصیت ها برجسته تر است. رابطه انسان و طبیعت در این قصه ها بسیار نزدیک و دوستانه است. در قصه ها انسان و طبیعت در کنار یکدیگر هستند.